Tag archieven: Centraal Museum Utrecht

Moeder worden, een ervaring die je identiteit opschudt

Geplaatst op door
1

Vorige week was ik met mijn vriendin Sonja naar het Centraal Museum in Utrecht. GoodMom/Bad Mom een tentoonstelling over moederschap zo staat er te lezen op de website van het museum. Maar wij vonden het een tentoonstelling over moeder worden omdat er geen enkele afbeelding of installatie te zien was met peuters of oudere kinderen. En wonderlijk genoeg niets over de grote identiteitsverandering die vrouwen ondergaan als ze moeder worden.

Ik vind het een emotionele tentoonstelling of anders gezegd ik moest ontzettend huilen bij sommige afbeeldingen. Bijvoorbeeld een levensgrote vrouw die ligt te slapen met een kindje aan haar voeten. Ik ervaarde de vrouw als dood. De foto’s van Dijkstra waar jonge vrouwen die net bevallen te zien zijn, het bloed loopt nog langs hun benen, hun gezicht uitdrukkingsloos, raakte me opnieuw hevig.

Aan het eind van de tentoonstelling zijn er enkele installaties te zien en dan worden er andere mensen betrokken bij de bevalling. Verzorgende en helpende handen van andere vrouwen in mooie kleuren om duidelijk te maken dat het opvoeden van een kind een heel dorp vereist. Ook de hoek waar een film te zien was van generaties mannen die hun mannelijkheid onder de loep nemen is hoopgevend.

In mijn nieuwe boek Zeg me wie ik ben onderzoek ik de vorming van identiteit, juist op momenten van grote veranderingen. De baby maakt de vrouw moeder. Dat betekent niet alleen dat er een dimensie bijkomt in de identiteit, moeder zijn, maar dat de andere dimensies vrouw zijn, dochter, vriendin, geliefde, werkende ook mee veranderen.

Kijkend naar de schilderijen, collages, foto’s en installaties overvalt me een diep gevoel van bewondering dat zoveel vrouwen op de wereld dit proces durven aangaan. Dat de tentoonstelling eindigt met die omhullende installaties laat goed zien en voelen hoe belangrijk de samenleving en andere mensen zijn die meehelpen dragen.

Zwart is mooi. Diversiteit zou normaal moeten zijn

Geplaatst op door
Beantwoorden

Afgelopen weekend naar Voices of Fashion in het Centraal Museum in Utrecht geweest. Eindelijk worden de verhalen verteld van zwarte makers en modellen verteld.

In het gelijknamige boek dat over de tentoonstelling en de totstandkoming ervan verhaald, staat een prachtige citaat van Janice Deul, Diversity Rules oprichter en co-curator van deze tentoonstelling: “Zwarte mensen zijn vaak trendsetters, de curators of Cool, wordt al decennialang gezegd, maar dat zie je niet terug in de modegeschiedenis, in de collecties van kunstmusea of in het curriculum van opleidingen en ook lang niet altijd in de bladen of op de internationale modepodia. Dat heeft alles te maken met machtsongelijkheid, de Afrikaanse diaspora, de witte blik die eeuwenlang dominant is geweest (en nog altijd is) en de Eurocentrische visie op concepten als mode en schoonheid”.

We zien dan ook in de tentoonstelling een keur aan stijlen. Ik genoot van de jurken van Christofer John Rogers en van Percy Irausquin die hele tere kleuren gebruikt. De kleding van de Malinese autodidact Lamine Kouyate is duurzaam en inclusief en ik zag mezelf daaral in lopen. De hiphopkleding spreekt mij persoonlijk minder aan maar het verhaal van de sneakers was daar zeer op zijn plaats.

De verzameling zwarte barbies waar u hierboven een foto van ziet, maakte me blij. Heel fijn dat er al zoveel zwarte barbies zijn, want poppen zijn voor kinderen belangrijke rolmodellen.

De tentoonstelling eindigt met een ronde tent waarin verhalen te horen zijn over Ubuntu. Door corona mochten er maar twee mensen tegelijk in maar aan de rand van de tent kon ik de verhalen over verbinding met alles wat leeft, goed horen.

Wat ook opviel was dat het museumpubliek heel gemeleerd was.Ik zag veel jonge mensen, witte en zwarte. Ik zag heel conventioneel geklede mensen en prachtig uitgedosten. Ik zag mode studenten en aandachtig kijkende witte mannen van middelbare leeftijd. Precies zo divers als we zijn.

Heb je de tentoonstelling nog niet gezien? Ga dan heel snel kijken, want de tentoonstelling stopt 15 augustus. En als je te laat bent, koop dan het mooie boek.