Reacties horen van lezers is fijn maar mijn hoofd in haar handen leggen verrukkelijk

Boekhandel Pettinga 24 september 2022

Ondanks het slechte weer en de stromende regen kwamen er volop mensen naar de gezellige boekwinkel Pettinga o.a. om met mij van gedachten te wisselen. Oud studenten die in de jaren negentig les van mij hebben gehad, kwamen langs. Verschillende mannen die het boek voor hun vrouw kochten en grappig genoeg waren die vrouwen erbij. Ik moest er dan in schrijven van je lieve man en ook mijn naam erin zetten. Ook een aantal vrouwen van mijn pilates groep was van de partij en moedigde mij aan om toch vooral naar pilates te blijven komen want al dat schrijf- en leeswerk is niet goed voor een mens. Zij weten dat ik met behoorlijke weerzin naar de sportschool kom en zij slepen me er iedere week weer door heen.

Vrouwen die met elkaar een boekenclub vormen kwamen naar de signeersessie en ik denk dat het een fijn boek is om in een groep te lezen. Wat herken je erin? Wat niet? Wat betekent oud voor jou is een vraag om met elkaar het gesprek aan te gaan en je te laten zien.

Een van de mooiste reacties vond ik dat een jonge lezeres vertelde dat ze nu minder bang voor het ouder worden is. Dat beschouw ik als een groot compliment.

Deze week ook weer verschillende bijeenkomsten rondom mijn boek. Dinsdag televisie opname voor Jacobine Geel, Donderdag publiek interview door Anita Witzier met een zaal vol zestigers en vrijdag de opening van Naked The Hague. Ik weet niet of ik het allemaal voor elkaar krijg. Kreeg net alweer een radio verzoek binnen.

Eerst maar eens stofzuigen en het huis opruimen en straks mag ik naar mijn masseuse. Heerlijk liggen in de warmte en haar zachte doch stevige handen over mijn lichaam laten gaan, mijn voeten laten aanraken en als laatste mijn arme hoofd. Dat gevoel van mijn hoofd in haar handen leggen en dat zij mijn hoofd dan zachtjes beweegt, is zo troostend en steunend. Misschien moet ik in mijn volgend leven ook maar masseuse worden.

Boekenparadijs mijn voedsel voor de ziel

Boekhandel Pettinga

Ik wilde jullie deze foto van ons boekenparadijs niet onthouden. Nu er in deze coronatijd nog maar weinig mogelijk is, is de boekhandel een oase van rust en een rijkdom aan kennis. Ik kom er altijd graag, laat ik daar duidelijk over zijn, maar in deze tijd geniet ik nog meer van onze boekwinkel. Het is een oord van vriendelijkheid en een schatkamer met geheimen die onthuld willen worden en mij roepen Neem mij!

Vriend Pete waaide twee dagen bij ons binnen en we hebben heerlijk gewandeld, gepraat, heerlijk gegeten en uiteraard een bezoek gebracht aan boekhandel Pettinga. We kochten vijf boeken; Marieke Lucas Reinders, de nieuwe biografie over Hannah Arendt, In levende lijve van Nelleke Nicolai, Deborah Levy, dingen die ik niet wil weten en Wat scheelt eraan van Sigrid Nunez. Als jij nou snel begint met Mijn lieve gunsteling, die titel alleen al, dan kom je volgende week weer en dan kan ik het lezen en waar zal ik dan mee beginnen? Hebberig zijn we dan en gelukkig als kleine kinderen met onze verworven schatten en we struikelen over onze woorden.

Ook sturen we elkaar via de mail tips over stukken en boeken die we lazen, zoals vandaag een klaterende artikel uit de Trouw van afgelopen zaterdag, over Manon Kerkhof, een gynaecoloog die in Haarlem een kliniek voor vrouwenzorg op heeft gezet en een boek heeft geschreven over vrouwen na de overgang Ook leuke meisjes worden vijftig. Alleen het lezen van dit artikel geeft al energie.

En dan hoor ik op het journaal dat jonge mensen nog zo weinig lezen en zie verveelde middelbare scholieren in hun stoel hangen die de ervaring dus niet kennen van nieuwe wegen aangereikt te krijgen via boeken. Wonen in een boek en steeds langzamer gaan lezen omdat het boek nog niet uit mag.

Ik schreef het eerder dat vriendschap zo belangrijk is in mijn leven. Mijn somberheid en zorgelijkheid wordt vloeibaarder na een gesprek met een fijne vriendin zoals Femke, die even koffie kwam drinken of Pete die twee dagen bleef of Barend met wie ik wandelde en ook teksten kunnen die functie vervullen. De functie van dat er iets wordt aangeraakt in me waardoor ik weer ga stromen. Lees mensen, lees en laat je raken, je hoeft het niet alleen te doen. Vele mensen zijn ons voor gegaan en beschrijven hun verhalen waar wij ons mee kunnen voeden en verrijken.

In de Wijkse krant

Liesbeth in het Groentje

Zoals de meesten van jullie wel weten heb ik het grootste deel van mijn leven in Utrecht gewoond. Sinds anderhalf jaar wonen we in Wijk bij Duurstede en voor het eerst sta ik nu in het Groentje.

Op een of andere manier doet me dat veel plezier. De plaatselijke boekhandelaren Rico en Nanda Pettinga hebben ervoor gekozen om plaatsgenoten die schrijven, te vragen om in de boekwinkel te signeren tijdens de boekenweek. 7 maart mocht Sis van Rossum komen en zaterdag 14 maart, mag ik signeren van drie tot vier. De Pettinga’s maakten een lieve poster met mijn foto erop en de omslag van Je bent al mooi. Maar wat me ontroert is het woord plaatsgenoot. Ik ben nu een van hen en dat doet me goed.

Zaterdag 14 maart ben ik ook te gast bij Jacobine Geel NPO 2 om 17.40. Dat is al opgenomen dus ik kan rustig thuis kijken wat het is geworden.

Volgende week ga ik met mijn lieve vriendinnen Femke en Linda schrijven op Schiermonnikoog. Uitgeverij Ten have geeft ook Psychologie van het uiterlijk opnieuw uit en ik ben het boek aan het aanvullen. Actuele literatuur erbij en een nieuw laatste hoofdstuk over de meest recente ontwikkelingen op het gebied van lichaamsbeeld.

Ik voel me rijk. Heerlijk mogen focussen op een onderwerp en daarover schrijven. En het verbonden voelen met anderen, het plaatsgenoot zijn, draagt zeker bij aan mijn gevoel van rijkdom.