Het is blijkbaar weer de tijd van het jaar.
De verzoeken van middelbare scholieren in de eindfase van hun opleiding stromen weer binnen. Zij dienen een profielwerkstuk te schrijven en velen doen dat rond een thema over cosmetische chirurgie en lichaamsbeeld. Ik kan ze niet allemaal honoreren dus de selectie doe ik aan de hand van hun verzoek. Ze stellen zich meestal voor met hun namen en op welke school ze zitten, bijvoorbeeld Gymnasium Bernrode, klas 6. Deze meisjes hebben als onderwerp de evolutie van schoonheidsidealen en hebben niets van mij gelezen maar vonden mijn naam op internet. Leerlingen van het Martinuscollege VWO 6 schrijven een onderzoek over de invloed van sociale media op het schoonheidsideaal van westerse vrouwelijke adolescenten. Zij hebben mijn boek Je bent al mooi gelezen maar willen graag nog wat aanvullende vragen stellen. Ik geef ze een half uur en soms zijn het verrassend aardige en slimme mensen en soms denk ik wat jammer dat ik hieraan mijn tijd besteed. Het is niet altijd eenvoudig om op voorhand te beslissen wie wel en wie niet.
Naast het geven van interviews, een enkele workshop of lezing heb ik nu veel tijd om te romans te lezen. Er is zoveel moois verschenen. Honolulu King van Anne-Gine Goemans heb ik net uit. Een bijzonder knap boek met een verrassend slot. Nederlands Indie, Hawaimuziek en de vrijmetselaarij zijn de ingredienten en ik genoot vooral door de verwevenheid van heden en verleden van de hoofdpersoon.
Nu lees ik Arthur Japin Het Strawinsky spel en ook in dit boek verspringt tijd en plaats De jeugdvriendschap van Susan Sontag en Cody Garner, eind jaren veertig en decennia later zien we de vrienden in Sarajevo een toneelstuk regisseren. Voor mij springt vooral de liefde voor lezen en nieuwe gedachten naar voren. Het hongeren naar jezelf ontwikkelen. Hebben jonge mensen dat van nu ook nog, vraag ik me af.
