Haike van Stralen, neuropsychologe en collega’s hebben een onderzoek gedaan naar de invloed van aanraken op het lichaamsbewustzijn. Zij gebruikten daarvoor de ‘rubberen- hand-illusie’.

Gezonde vrijwilligers worden zittend aan een tafel zo opgesteld dat één van hun armen achter een schot zit. Zij zien die arm dus niet. Wel zichtbaar is de andere arm en een rubberen arm. De onderzoekers strelen de rubberen en de onzichtbare arm en hand.

Langzaam en aandachtig strelen

Vooral de langzame strelingen over de arm en de bovenkant van de hand ervoeren de deelnemers als aangenaam. En het waren juist prettige aanrakingen waardoor de deelnemers de rubberen hand meer als eigen lichaamsdeel beschouwden: bij aangename aanraking was de illusie van de rubberen hand als onderdeel van het eigen lichaam het grootst.

Van Stralen merkt op: “Dat betekent dat langzaam, liefkozend strelen over de arm meer lichaamsbewustwording creëert.” Een niet geringe implicatie voor patiënten met een stoornis van het lichaamsbewustzijn. “Het is goed mogelijk dat patiënten met deze stoornis geholpen zijn bij affectieve aanraking van het lichaamsonderdeel dat zij ontkennen.”

Fantastisch onderzoek en uiteraard denkt de neuropsychologe hierbij aan implicaties voor patiënten. Maar ik denk dat de uitkomst van dit onderzoek voor iedereen interessant is. Rustige, aandachtige aanraking, hebben we allemaal nodig om ons lichaam te ervaren en ons geborgen te voelen.

Door: Liesbeth Woertman.