Liefkozend strelen goed voor lichaamsbewustzijn

rubberen hand illusie

Haike van Stralen, neuropsychologe en collega’s hebben een onderzoek gedaan naar de invloed van aanraken op het lichaamsbewustzijn. Zij gebruikten daarvoor de ‘rubberen- hand-illusie’.

Gezonde vrijwilligers worden zittend aan een tafel zo opgesteld dat één van hun armen achter een schot zit. Zij zien die arm dus niet. Wel zichtbaar is de andere arm en een rubberen arm. De onderzoekers strelen de rubberen en de onzichtbare arm en hand.

Langzaam en aandachtig strelen

Vooral de langzame strelingen over de arm en de bovenkant van de hand ervoeren de deelnemers als aangenaam. En het waren juist prettige aanrakingen waardoor de deelnemers de rubberen hand meer als eigen lichaamsdeel beschouwden: bij aangename aanraking was de illusie van de rubberen hand als onderdeel van het eigen lichaam het grootst.

Van Stralen merkt op: “Dat betekent dat langzaam, liefkozend strelen over de arm meer lichaamsbewustwording creëert.” Een niet geringe implicatie voor patiënten met een stoornis van het lichaamsbewustzijn. “Het is goed mogelijk dat patiënten met deze stoornis geholpen zijn bij affectieve aanraking van het lichaamsonderdeel dat zij ontkennen.”

Fantastisch onderzoek en uiteraard denkt de neuropsychologe hierbij aan implicaties voor patiënten. Maar ik denk dat de uitkomst van dit onderzoek voor iedereen interessant is. Rustige, aandachtige aanraking, hebben we allemaal nodig om ons lichaam te ervaren en ons geborgen te voelen.

 

Door: Liesbeth Woertman.

De eeuwige strijd tussen weten en beseffen

van der Heijden

Een kleine, wat vierkante man, stapt tijdens een lezing naar voren en begint te spreken. Hij staat daar luid en duidelijk, je kan er niet omheen. De zaal is direct stil. Hij vertelt over de schrijver A F Th van der Heijden, die zijn 21 jarige zoon had verloren en daar het boek Tonio over schreef.

In het boek beschrijft hij dat hij weet dat zijn zoon dood is, maar dat alles in hem zich verzet. Hij weet het wel maar wil het niet beseffen. Als ons zo iets ergs gebeurt, als de dood van een geliefde, dat lijkt dit een logische reactie. Een reactie om ons af te schermen van dat onpeilbare verdriet. Maar het wonderlijke is, dat we dit op tal van terreinen doen.

De strijd tussen weten en beseffen

Deze strijd tussen weten en beseffen komt me bekend voor. Als ik te laat naar bed ga, weet ik dat, maar ik hou er een verhaal over waarom dat zo is. Ik wil niet beseffen hoe moe ik van mezelf word en dat het veel beter is om er op tijd in te kruipen.

Ieder moment van de dag weten dat ik leef, maar meestal besef ik het niet. Weten dat mijn lichaam goed functioneert, maar meestal besef ik het niet. Weten dat er van me wordt gehouden, maar meestal besef ik dat niet. Om weten en beseffen meer samen te laten vallen, is het nodig om te voelen wat ik denk.

 

Door: Liesbeth Woertman