Het nieuwe programma van Sophie Hilbrand

Sophie

Sophie

Vandaag hebben we opnames gemaakt voor een nieuw televisieprogramma over cosmetische chirurgie. Ik ontmoette de mooie Sophie Hilbrand en drie aardige mannen. De regisseur, de licht- en de geluidsman. BNN zendt in september 2015 een achtdelige serie uit waarin de eerste uitzending gewijd is aan de hoeveelheid cosmetische klinieken in Nederland en de vraag, hoeveel ingrepen we met elkaar laten doen. Ik ben dus nu drie uren gefilmd waarvan waarschijnlijk 5 minuten worden gebruikt voor de tweede aflevering. Lees verder

Spiegel

Spiegel

Ik ben van 1954 en in het huis waar ik opgroeide waren geen spiegels. We hadden ook geen badkamer. De enige kleine ovalen spiegel die er in huis was, hing in de gang op ooghoogte van mijn ouders. Zij wierpen een blik op zichzelf alvorens zij de deur uitgingen. Tenminste, dat neem ik aan, ik heb er geen herinnering aan. Er lag een borstel bij de spiegel om eventuele haren weg te borstelen op de schouders van een jas.

Was ik dat?

Toen ik een jaar of veertien was, kon ik eindeloos met een vriendin naar mezelf kijken. Liefst bij kaarslicht en opgemaakt. Was ik dat met die onzekere blik en licht scheve mond? Ik keek nooit naar mijn lichaam, altijd alleen naar mijn gezicht met een soort verbazing, droefheid en onbenoemd verlangen. Ik speurde met mijn blik naar mij.

Ik ben serieus

Nu ben ik zestig en er is net een fotografe langs geweest die foto’s van me heeft gemaakt ten behoeve van een congres in september in het klooster in Huissen. De fotografe schopt haar schoenen uit, klimt op een stoel om me van bovenaf te fotograferen en beweegt me te lachen. Wat kijk je serieus, zegt ze. Maar ik ben serieus zeg ik. Lachend toont de foto mij inderdaad veel vriendelijker.

Ik herken mij

Ik voel me een verschrikt konijn, dat in de koplampen kijkt. Onhandig, ongemakkelijk en nieuwsgierig naar wat zij ziet. Ze nodigt me uit om te praten, zodat ik me meer op mijn gemak voel. Ze laat me steeds zien, hoe de foto is geworden en ik herken mij. Een serieuze vrouw, gedreven, krachtig en onhandig.

En dat allemaal in één beeld.

Door: Liesbeth Woertman.

Psychologie van het Uiterlijk

Avonturen in de virtuele wereld: geslachtloos, sexy en stoer!

 

 

Prinses

‘’Het is diep in de nacht. Samen met een vertrouwd team van vrienden ga ik in een virtuele wereld de strijd aan met zombies. De blikjes Red Bull en Hertog Jan worden even snel geopend als genuttigd. Een langslopende vriend geeft mij een broodje Döner. Dit is mijn zaterdagnacht: gamen tot de zon weer opgaat. Gekleed in een dikke trui en baggy broek, niet erg vrouwelijk.’’

MarioIk speel al van jongs af aan games. Ik redde met Mario de prinses en schoot als politieagente monsters neer. Het was mij om het even of ik met een mannelijk of vrouwelijk personage speelde. Het is pas sinds de laatste jaren dat de discussie oplaait over de rol van vrouwen in games. Deze zou namelijk niet meer representatief zijn. Zelfs seksistisch in sommige gevallen.

Hulpeloze doch sexy rol

Vrouwelijke personages in games hebben vaak een hulpeloze doch sexy rol. Enkele games maken een uitzondering. Een stoere heldin met talloze wapens. Hierbij ontbreekt het sexy uiterlijk echter niet. Bij het kiezen van een personage om het spel mee te doorlopen, kies ik af en toe voor een vrouw. Deze keuze baseer ik op de specifieke kwaliteiten die dat personage mij kan bieden.

Een virtuele schoonheid winnen

Soms merk ik tijdens het online gamen tegen andere spelers, dat mannelijke gamers een ander doel hebben dan de game zelf. De sexy heldin wordt nu immers door een speler bestuurd in plaats van door de computer. Mannelijke spelers duiken hier vaak bovenop en doen een poging om deze virtuele schoonheid voor zich te winnen. Om deze datingsoapserie op te lossen kies ik dan voor een mannelijk personage. Probleem opgelost. Emancipatiestrijd ontlopen.

Virtuele wereld weerspiegelt echte wereld

Gamen gaat namelijk om je inleven en dat heeft niets te maken met geslacht, maar met fantasie. Je kijkt door de ogen van je personage en gaat op avontuur. De gamewereld is oververtegenwoordigd door mannen. In het echte leven heb ik ook veel mannelijke vrienden, die wel eens schoonheden voor zich proberen te winnen. Een mooie weerspiegeling van mijn echte wereld.

Emancipatie zelf afdwingen

Ik maak zelf de keuze om mee te gamen in deze mannenwereld. Met veel plezier en adrenaline tijdens spannende games. Voor mijzelf maakt het niet uit of ik nu met een vrouwelijk of mannelijk personage speel. Tijdens het gamen is het uiterlijk van een personage puur een schil. Wie emancipatie wil in games, hoeft het enkel zelf af te dwingen. Want laten we eerlijk zijn, als vrouw een digitale kogel door je kop jagen, dan ben ik gewoon beter. Sorry, dan ben ik natuurlijk gelijk aan de mannen…

 

Door: Jutta de Jong

Zo maak je een model

Cameron

Cameron Russel

Op pagina tien van Psychologie van het Uiterlijk schrijf ik: “Toen het model Veronica Webb gevraagd werd hoeveel tijd het kostte om haar natuurlijke schoonheid te produceren, antwoordde ze: “Twee uur en tweehonderd dollar… zelf zou het me nooit lukken om eruit te zien zoals ik eruit zie in een tijdschrift.”

Ik kreeg van een bevriende collega onderstaande link doorgestuurd. Het model Cameron Russell vertelt open en eerlijk hoe een model wordt gemaakt.

Door: Liesbeth Woertman