Vroeger was alles beter?
Vroeger moesten mannen nog mannen zijn. Kalend, bierbuik en een geur die rook naar het eigen lichaam. Het maakte allemaal niks uit. En nu? Nu is dat voorbij. Voorgoed voorbij. Kaalheid is een keuze, een bierbuik is een uitdaging en we herkennen de man aan zijn parfum in plaats van zijn zweet. Is dat een verbetering? De meeste vrouwen zullen zeggen van wel. En waarschijnlijk zijn de meeste mannen het ook wel met hen eens.
Maar als het uiterlijk steeds belangrijker wordt, hoe komt dat dan? Aan de ene kant komt het volgens mij doordat mannen de tijd en de middelen hebben om aandacht te besteden aan het zichzelf. Een anti-rimpelcrème hier, een spuitje botox daar, voor niets gaat de zon op. Maar wat te denken van de commercie? Zonder aanbod geen vraag. En de schoonheidsindustrie creëert dag in dag uit vraag door het zenden van directe en verhulde reclameboodschappen.
Schoonheid is een keuze: lelijke mensen zijn dom
De massa-industrie heeft haar nieuwe prooi volledig in haar klauwen. De prooi, het mannetjesmens, laat ze niet meer los. Met al maar méér infotainment, méér advertorials en nog weer nieuwe, slimme marketingtrucs die je onbewuste erop wijzen dat schoonheid een keuze is. Schoonheid anno nu is een keuze en wie lelijk is, is dom. Vroeger was dat anders. Wie mooi was had geluk, wie lelijk was had pech. Nu je aan jezelf kunt sleutelen tot je een prinsje of prinsesje bent is de pechfactor gereduceerd tot 0. Tenminste, zo wil de beauty-industrie ons doen geloven.
Hoever moeten we ons laten leiden door de miljardenindustrie die de schoonheidsmarkt is? Volgens mij is het onzinnig om bedrijven als de ultieme boosdoener af te schilderen. Ik ben blij met tandpasta, deodorant en wellicht ook wel die ene crème. Maar hoever moet je gaan en in hoeverre is je eigen mening ook echt je eigen mening? Veel mensen gaan onder het mes van de plastische chirurg en ‘doen dat voor zichzelf’. Maar zouden ze het ook doen als ze alleen op een onbewoond eiland wonen? Een eigen mening is altijd gevormd door je omgeving, hoe graag we ook denken dat we meester zijn over ons eigen brein.
Hoe eigen is je eigen mening?
Als ik dag in dag uit geconfronteerd wordt met hagelwitte en gebleekte tanden, denk ik dat het de norm is. Maar moeten mijn tanden echt witter dan wit zijn om mij gezond en prettig te voelen? Dat bepaal ik zelf. Toch? Ben ik immuun voor de wet van de meerderheid, voor reclames? Als ik de enige ben zonder onnatuurlijk witte tanden, voel ik me dan nog mooi? In een wereld vol gefotoshopte modellen en verbouwde media-iconen kun je echt en onecht al gauw met elkaar verwarren.
Volgens mij is bewustwording belangrijk. De fabrikanten die geluk uit een potje verkopen en de klinieken die een mooiere versie van jezelf beloven, willen maar één ding. Je poen. Dat is hun goed recht, maar wees je daar als consument wel van bewust. Welke keuze je ook maakt.
Door: A. Bouman.
