Tag archieven: Anita Witzier

Vreugdevolle, vitale dag in Tivoli Vredenburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

fotograaf Pete Pronk 31 oktober 2023

Gistermiddag een talkshow met Anita Witzier als presentatrice, Joos Ockels en mister senior Gay Pride Joop Schermer over ouder worden en steeds meer jezelf durven zijn. We ervaren het allemaal als een fijne periode, deze derde levensfase. De talkshow duurde 45 minuten en mijn boek Wie ben ik als niemand kijkt diende als uitgangspunt. De Levensverhalen van Joos en Joop pasten daar mooi in. Het was een open en prettig gesprek van drie verschillende mensen die veel gemeenschappelijk bleken te hebben in hun verscheidenheid. Wie kijken ermee in onze spiegels en hoe verhouden we ons tot deel van de gemeenschap willen zijn EN iemand op onszelf?

Daarvoor hadden Anita en ik onze boeken gesigneerd. Altijd fijn om van mensen die je boek hebben gelezen te horen over wat hen aanspreekt, waar ze veel aan hebben gehad, wat ze herkennen of wat er in hun levens anders is. Het zijn vaak open en persoonlijke gesprekken.

De hele dag was bijzonder goed georganiseerd. Alet Klarenbeek had met haar team een hele goede prestatie neergezet. Een grote groep jonge mensen in een geel t shirt met crew erop ontvingen ons, gaven ons te drinken, begeleiden ons door het gebouw. Heel fijn om zo bij de hand genomen te worden. Alles verliep vlekkeloos in het best wel ingewikkelde gebouw van Tivoli/Vredenburg. Het programma was totaal verkocht met 1500 tickets. Het was een feest om zoveel vitale ouderen te mogen zien, die gretig en open, alle evenementen bijwoonden. Ondersteund door jonge mensen die met heel hun hart en aandacht ons hielpen en bij stonden.

Ik word er blij van. Zo’n gevoel van de mensheid op haar best.

Laatbloeiers theaterfestival voor zestigplussers

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanmorgen had ik een zoom bijeenkomst met Alet Klarenbeek en Anita Witzier. We hebben eerder met elkaar gewerkt, een jaar geleden, in het prachtige Doornburg in Maarssen. Anita interviewde me toen over Wie ben ik als niemand kijkt. Maar nu ontstaat er langzaam een nieuwe vraag in mij en dat komt door de uitnodiging om deel te nemen aan Laatbloeiers. Zoals ik in dit boek betoog kunnen we als mens bloeien tot op hoge leeftijd omdat er sprake is van verval en bloei tijdens onze hele leven. Ons leven is meer een spiraal dan een rechte lijn.

Vandaag spraken we over het theaterfestival Laatbloeiers dat bijna helemaal rond is met talkshows en een cultureel programma.Dit festival gaat over generaties. Op wiens schouders sta je? Wat heb je meegemaakt in je gezin van herkomst? Welke verhalen werden verteld? Kortom wat is jouw verhaal in het licht van de generaties voor en na je? Het eerste dat ik zie als ik naar mijn voorouders kijk is de extreme armoede en dat doet zeer.

Ondanks de pijn die de levens van mijn voorouders oplevert (en die pijn zit er toch of ik daar nu wel of niet aandacht aan wil geven) is het waardevol om de verhalen van je voorouders toe te laten in je eigen leven. Dat levert diepte en verbinding op in je leven en een sterker wij gevoel. Iedere generatie heeft verhalen over wat een vrouw en wat een man is of beter gezegd zou moeten zijn. Ieder mens heeft dingen overgenomen van haar (groot) ouders. Ieder mens begint veel eerder dan bij haar geboorte.

Het is niet zo eenvoudig om al die beelden en verhalen te ontwarren en te ontdekken waar jij staat. Welk stuk in jou mag niet leven? Welk verhaal wordt niet gehoord? Het is een hele ontdekkingstocht en zeker zestigers houden zich met deze vragen bezig. Mijn moeder zei eindeloos tegen ons dat we geen kuddedier moesten zijn maar voorop moesten lopen. Dat vond ik als kind afschuwelijk en nu denk ik verdomd het is een waardevolle les maar wel een lastige. Wie ben ik als al die generaties voor mij naar mij kijken? En ineens leef ik weer een andere vraag.

Ik kijk uit naar dit festival. Het is een rijk programma rondom oud zeer, familie en moedige stappen zetten. Ik ga er vast weer veel leren.

Dinsdag 31 oktober 2023 10.00-18.00 Laatbloeiersfestival tivoli.vredenburg.nl

Buitenplaats Doornburgh was even het land van zestigers

Geplaatst op door
Beantwoorden
foto Alet Klarenbeek

Gisteren was er een bijeenkomst in Buitenplaats Doornburgh in Maarssen. Honderd mensen tussen de 60 en 70 waren bij elkaar gekomen om te spreken en te zoeken naar wat het betekent ouder te worden en hoe dat op een zinvolle manier zou kunnen. Veertig mannen en zestig vrouwen waren actief bezig met verschillende werkvormen rondom dit thema.

Buitenplaats Doornburgh is een voormalig klooster dat prachtig is vormgegeven en waar toch het naar binnen gekeerde van een klooster voelbaar is. Hier parkeer je de waan van de dag bij de ingang en kom je in een oase van rust met een prachtig aangelegde tuin.

De ontvangst was goed geregeld met veel jonge mensen in een t shirt met het logo van het land van zestig. Even het geluid controleren en we konden beginnen. Eerst een gesprek met voeten, een speels begin en daarna het interview door Anita Witzier met mij over Wie ben ik als niemand kijkt?. Zij had zich goed voorbereid en stelde haar vragen zo dat ik veel ruimte kreeg om mijn verhaal te vertellen. Ook was er ruimte voor mensen in de zaal om te reageren. De muzikale omlijsting van Alex Roeka past wonderlijk goed bij mijn interview. Luister eens naar zijn mooie teksten en waar hij over droomt op zijn 77ste. Ook hij vindt deze periode de mooiste van zijn leven.

Het was fijn om in zo’n goed georganiseerd evenement met betrokken zestigers te mogen spreken. In een met zorg aangeklede ruimtes te zijn, goed eten en betrokken mensen te ontmoeten die zich in willen zetten voor een kwalitatief leven voor henzelf en anderen. Dat geeft energie en inspiratie om moedig voorwaarts te gaan. Samen. In verbinding en steeds beter onszelf te laten zien en de ander te zien.

Het land van zestigers kan ik van harte aanbevelen voor jongere mensen, het is een fijne plek om te wonen. Verheug je maar op deze levensfase.

Reacties horen van lezers is fijn maar mijn hoofd in haar handen leggen verrukkelijk

Geplaatst op door
Beantwoorden
Boekhandel Pettinga 24 september 2022

Ondanks het slechte weer en de stromende regen kwamen er volop mensen naar de gezellige boekwinkel Pettinga o.a. om met mij van gedachten te wisselen. Oud studenten die in de jaren negentig les van mij hebben gehad, kwamen langs. Verschillende mannen die het boek voor hun vrouw kochten en grappig genoeg waren die vrouwen erbij. Ik moest er dan in schrijven van je lieve man en ook mijn naam erin zetten. Ook een aantal vrouwen van mijn pilates groep was van de partij en moedigde mij aan om toch vooral naar pilates te blijven komen want al dat schrijf- en leeswerk is niet goed voor een mens. Zij weten dat ik met behoorlijke weerzin naar de sportschool kom en zij slepen me er iedere week weer door heen.

Vrouwen die met elkaar een boekenclub vormen kwamen naar de signeersessie en ik denk dat het een fijn boek is om in een groep te lezen. Wat herken je erin? Wat niet? Wat betekent oud voor jou is een vraag om met elkaar het gesprek aan te gaan en je te laten zien.

Een van de mooiste reacties vond ik dat een jonge lezeres vertelde dat ze nu minder bang voor het ouder worden is. Dat beschouw ik als een groot compliment.

Deze week ook weer verschillende bijeenkomsten rondom mijn boek. Dinsdag televisie opname voor Jacobine Geel, Donderdag publiek interview door Anita Witzier met een zaal vol zestigers en vrijdag de opening van Naked The Hague. Ik weet niet of ik het allemaal voor elkaar krijg. Kreeg net alweer een radio verzoek binnen.

Eerst maar eens stofzuigen en het huis opruimen en straks mag ik naar mijn masseuse. Heerlijk liggen in de warmte en haar zachte doch stevige handen over mijn lichaam laten gaan, mijn voeten laten aanraken en als laatste mijn arme hoofd. Dat gevoel van mijn hoofd in haar handen leggen en dat zij mijn hoofd dan zachtjes beweegt, is zo troostend en steunend. Misschien moet ik in mijn volgend leven ook maar masseuse worden.