Lang interview voor het AD en lachen met de foto’s

Dinsdag had ik een lang gesprek met Sandra Donker van het AD over Wie ben ik als niemand kijkt en over mijn leven. We spraken uitgebreid over waarom oud zijn zo negatief beleefd, gevoeld en verbeeld wordt en waarom het uiterlijk voor veel mensen zo belangrijk is.

Restaurant Otto stelde ruimhartig hun ruimtes beschikbaar om een uitgebreide fotoshoot te doen. Ik woon om de hoek dus het was uitstekend om zo dicht bij huis een fijne, rustige plek te hebben om foto’s te maken. Alle andere foto’s voor kranten en tijdschriften zijn in ons eigen huis gemaakt dus dit was bijzonder. De fotografe Shody Careman, rechts op de foto, was al vroeg aanwezig om allerlei op te hangen als achtergrond en de belichting in orde te maken. Robin van den Brink, links van mij, is visagiste en was al voor negen uur bij mij thuis. Allebei vakvrouwen en aangenaam gezelschap.

Dit had ik al vaker meegemaakt en eerlijk gezegd kijk ik daar nooit naar uit. Ik ben van de generatie die niet makkelijk op de foto gaat. Domweg omdat we dat niet gewend zijn. Als kind heb ik schoolfoto’s van mijzelf en een enkele foto van communiefeesten of trouwdata van mijn ouders. Zij hadden zelf geen camera en weinig geld dus door een professionele fotograaf foto’s laten maken was er niet bij.

Maar goed, voor een uitgebreid interview in het Algemeen Dagblad wilde de krant graag veel foto’s. De fotografe mailde me en we kwamen tot een afspraak en o ja of ik ook nog twee extra setjes kleding wilde meenemen.

Daar zat ik dan met twee jonge vrouwen, allebei meer dan dertig jaar jonger dan ik, een hele ochtend. Wat hebben we fijn gewerkt en nog gekker, wat een lol hebben we gehad. Op een gegeven moment stond Robin achter me met haar handen mijn gezicht strak te trekken om een botox gezicht te suggeren. Ook mocht ik veel met mijn handen bewegen alsof ik college gaf en ook dat ontspande. Niet eerder heb ik zo ontspannen en met plezier een fotosessie gedaan. Het kan niet anders of dat komt de foto’s ten goede. Maar nu loop ik op de zaak vooruit, want het interview met foto’s verschijnt hoogstwaarschijnlijk 13 mei 2023.

Helpt de corona crisis om tevredener te worden met ons uiterlijk?

https://www.ad.nl/binnenland/als-je-je-identiteit-ontleent-aan-je-uiterlijk-krijg-je-het-moeilijk-als-je-30-of-40-wordt~a09d9843/

Hierbij de link naar het hele artikel in het Algemeen Dagblad van zaterdag 29 augustus jl. Het is fijn dat de media mijn werk oppikt maar ieder artikel roept weer nieuwe verzoeken op. Ik begin nu al grappend te zeggen dat het maar goed is dat ik niet meer werk want waar zou ik de tijd vandaag moeten halen om op al die verzoeken in te gaan.

Naast het interview in het Algemeen Dagblad, besteedde ook Het Belgische blad Nina dit weekend aandacht aan mijn werk. De nadruk in dit artikel ligt op het lichaam van oudere vrouwen. Linda de Mol (56) in bikini op de cover van haar blad Linda. Pascale Platel (60) die zichzelf laat zien in haar boek Schoonnijd. Haar geliefde Filip Hamerlinck maakte de foto’s. “Ik kom van ver, maar als prille zestiger zit ik beter in mijn vel dan ooit”. Sensuele, mooi vormgegeven beelden. Het zit blijkbaar in de lucht want zoals jullie weten schrijf ik op dit moment een boek over oudere vrouwen en hun lichaam.

En het derde opvallende thema in die interviewverzoeken was het zonder make up de deur uitgaan door de corona crisis. Platel zegt bijvoorbeeld: “Ik ben nog altijd ijdel, maar door de coronacrisis heb ik geleerd om ongeschminkt de deur uit te gaan”. En na weken weer geknipt: waarom een bezoek aan de kapper ons zo gelukkig maakt in het Belgische Nieuwsblad.

Het zou fantastisch zijn als de corona crisis als neven effect heeft dat vrouwen hun onopgemaakte gezicht weer leren kennen en waarderen. Je wordt er niet alleen blijer van maar ook mooier.

Dank ook aan al die mensen die onze vragenlijst ingevuld hebben over hun lichaamsbeeld. We kunnen nu gaan analyseren en uiteraard deel ik de resultaten met u. Zelf ben ik vooral nieuwsgierig naar de vergelijking met de data van ons grote onderzoek uit 2007. Zijn we ontevredener geworden of zien we een serieuze kentering naar meer tevredenheid. Ik hou u op de hoogte.

Tevreden met je uiterlijk maakt wel blijer

Vandaag sta ik met een groot artikel in het Algemeen Dagblad. Het is echt fijn dat mijn werk zoveel aandacht krijgt. De heruitgave van psychologie van het uiterlijk was de aanleiding en ik vind het een prima interview geworden. Over de foto denk ik wat wonderlijk dat ik mezelf niet zo zie.

De fotograaf was een zeer behulpzame man die de belichting al had opgesteld en nagedacht had over de verschillende poses. Hij deed dat met zorg, zodat het maken van de foto’s voor mij zo weinig mogelijk tijd zou kosten. Dat was bijzonder attent van hem en dat had ik niet eerder meegemaakt. We hadden wel een klik en toch als ik naar deze foto kijk dan ken ik mij niet.

Wat blijft dat toch iets fascinerends de manier waarop je naar jezelf kijkt en hoe je dan kijkt.

De kop van het artikel, zoals zo vaak, stemt me minder tevreden. Hoe kun je dit nu als kop er boven zetten? Ik weet dat er bij de kranten aparte koppenmakers werken en dat ook de schrivers van de artikelen hier weinig invloed op hebben. Ik begrijp dat je met een kop aandacht wilt trekken. Maar mijn hele werk schreeuwt de boodschap uit Je bent al mooi. Over de schoonheid van imperfectie, over de schoonheid van jou als uniek wezen en daar van te genieten. Over de objectiverende blik die ons niet mooi maakt. De objectiverende blik van anderen als van onszelf om naar ons eigen gezicht en lichaam te kijken of beter gezegd om te oordelen.

Tevreden met jezelf wordt je door je lichaam meer van binnenuit te beleven en vooral door op te houden je met gemanipuleerde ideaalbeelden te vergelijken. Voel de zon op je gezicht, de souplesse van je bewegingen en kijk met warme ogen naar jezelf en elkaar.