1 september het begin van een nieuw academisch jaar. Duizenden studenten zijn maandagmorgen verwachtingvol begonnen aan hun studie. Zij zijn geen middelbare scholier meer, maar ook nog niet echt student. Zij hebben een studentnummer, een OV kaart en hebben deelgenomen aan matchingactiviteiten. Een beeld over wat de studie inhoud en hoe zij zichzelf zien als aspirantstudenten, komt op 1 september samen in hun eerste echte college en andere onderwijsactiviteiten.
Als onderwijsdirecteur heet ik hen welkom aan de opleiding psychologie: “Van een academische student vragen we de wil om in een traditie te stappen. In ons geval de traditie van de universitaire psychologie. Kijk en ervaar of je hier bij psychologie thuis kunt geraken. Past deze studie bij wie jij wilt worden, wie jij wilt zijn? Wij bieden deze mogelijkheid, maar het is aan jullie of je wilt leren. Meedoen betekent goed voorbereiden en met gespitste oren aanwezig zijn, alertheid en bereidheid om te leren en te groeien als professional en als mens.
Voor nu van harte welkom in dit paradijs van kennis en mogelijkheden. Ik ben nieuwsgierig of jullie je gaan verbinden en thuis voelen en ik ben nieuwsgierig naar wat jullie toe gaan voegen. Want instappen in een academische traditie, betekent deze traditie ten diepste leren kennen om daarna te beslissen wat je wilt behouden en wat je wilt vernieuwen. Zo groeit academische kennis en blijven we een levende academische gemeenschap.”
Liesbeth Woertman
Het is een volle zaal en er wordt aandachtig geluisterd. Ik zou ze het liefst allemaal persoonlijk willen leren kennen, maar 500 is veel. Toch springen sommigen er al uit door hun manier van doen en kijken. De jongens vallen me in ieder geval meer op, omdat zij zwaar in de minderheid zijn, slechts 15% van de studenten. Maar tussen al die blonde, lange, dunne meisjes vallen de wat dikkere en kleinere meisjes me ook meer op.
Dit is het begin van een transitieproces van middelbare scholier naar student. Met het inzetten van 2de en 3de jaars studenten als mentor en jonge docenten als tutor hopen we dit transitieproces op een goede manier te begeleiden.
Het gonst in de Uithof. Er is die maandagmorgen een levendigheid ontstaan van groepen jonge mensen die lachend, onzeker en vol verwachting hun weg zoeken. Dat is prachtig om te zien. Zoveel open gezichten en lichamen die een nieuwe weg inslaan. De meesten heb wel een idee wat studeren inhoudt, en wat er van een student wordt verwacht, omdat ze ouders hebben die studeerden of een oudere broer of zus. Maar er zitten er ook een paar tussen voor wie dit helemaal nieuw is. Die de eerste zijn uit hun familie die gaan studeren. Zij doen er meestal wat langer over om het student zijn deel uit te laten maken van hun identiteit, maar het zijn vaak hele interessante mensen. Juist omdat ze op ongebaande paden durven gaan.
Ik ben zo benieuwd wat ik weer kan leren van deze eerstejaars studenten.
Door: Liesbeth Woertman
Leuk, ik ben één van die eerstejaarsstudenten. Ik dacht: Oh nee, nu krijgen we allemaal saaie praatjes van mensen die eigenlijk niets met de opleiding te maken hebben.
Dat was het niet. Uw praatje raakte mij toen u het had over willen groeien, ondanks dat het (in uw woorden geloof ik) scheiteng is. Helaas is het mij ondertussen ontglipt wat u nog meer zei, maar ik heb er een vaag idee aan over gehouden. Door de boeken en de mensen bij de opleiding begon ik te twijfelen of ik wel op de goede plek was, sterker nog: ik was er deze morgen heilig van overtuigd dat ik een verkeerde keuze had gemaakt. Hier hoor ik toch niet, tussen deze mensen, op dit niveau, bij deze opleiding? Maar toen zei u dat er voor iedereen een plaats is, dat iedereen iets kan toevoegen en waarde heeft.
Misschien wordt het dan wel een ‘scheiteng’ jaar, maar dat zal het vast en zeker waard zijn.
Wat ben ik blij dat ik ook jou een gevoel van welkom heb kunnen geven. Lees deze column nog eens misschien komt er dan nog meer boven van datgene wat ik vanmorgen heb gezegd en waar je je voordeel mee kunt doen.
Wat is dit toch mooi, Liesbeth. Een nieuw begin, zoekend, speurend, jubelend en schijteng tegelijk. Ik ben ervan overtuigd dat je hen geraakt hebt (dat blijkt wel uit de reactie hierboven), zoals je mij honderd jaar geleden ook raakte met de woorden “Mijn vak gaat over Hebben en over Zijn.”. Wat een bof voor hen dat jij nu aan het roer staat!