Foto van een debat over botox en fillers op de Hogeschool Utrecht
Studenten, de meesten rond de 20 jaar, die allemaal de vraag moeten beantwoorden of ze cosmetische chirurgie willen/moeten ondergaan. De jongen in het midden heeft van allerlei cosmetische ingrepen ondergaan, de anderen overwegen het.
Als er iets nieuws uitgevonden wordt dan gaan wij dat gebruiken. Denk aan de smartphone waarvan iedereen zei toen deze op de markt kwam, nee ik ga niet zo’n telefoon nemen, want het lijkt me heel vervelend om altijd bereikbaar te zijn. En zie ons nu!
Zo is het ook met cosmetische chirurgie. Sinds het is uitgevonden, namelijk na de eerste wereldoorlog waar veel jonge jongens verminkt waren geraakt waardoor de plastisch chirurgen probeerden hen weer wat op te lappen. Toen de film groter werd en de televisie werd geintroduceerd, kwam ook de cosmetische industrie op. We zagen voorbeelden op beeld en produkten die aangeprezen werden om er ook zo uit te zien. Internet en sociale media deden hun intreden en het belang van uiterlijk nam toe. In plaats van een enkele film of tv beelden, zien we nu ontelbare gemanipuleerde beelden, van iedereen. Filters, belichting, benen van anderen onder het lichaam, het hoofd van iemand anders op jouw lichaam, van een 60 jarige vrouw een beeldschone 30 jarige maken, alles is mogelijk. Op beeld! Door die technische mogelijkheden, stijgt de ontevredenheid.
Aan ons in het debat werd gevraagd of het doen van cosmetische ingrepen je zelfvertrouwen vergroot. We antwoorden allemaal dat meerdere cosmetische ingrepen je zelfvertrouwen ondermijnt. Je bent jezelf als een ding gaan zien, dat perfect moet worden en dat gaat nooit lukken, want levende wezens zijn voortdurend aan verandering onderheving, zei ik. Ook de jongen met zijn vele ingrepen beaamde dit.
