Het was me niet eerder opgevallen maar in het woord waardering gaat het om een vergelijking en een oordeel. Ik waardeer mezelf omdat ik vriendelijk ben geweest of omdat ik zo sociaal ben of elegant. Blijkbaar vind ik vriendelijkheid, sociaal zijn en elegantie iets positiefs en was ik eerder niet zo vriendelijk, sociaal en elegant. Het gaat bij waardering altijd om een vergelijking, een oordeel. Wonderlijk is dat toch met woorden dat je ineens een andere betekenis kan zien.

Het woord zelfcompassie gaat over vriendelijk, mild en met mededogen naar jezelf kijken in plaats van kritisch en veroordelend. Veel mensen hebben een sterke interne criticus die de hele dag negatief commentaar geeft op hun doen en laten. Maar we kunnen ook vanuit compassie opmerken wat er in en om ons heen gebeurt, zonder oordeel. Waarnemen en voelen wat er plaatsvindt op dat moment, negatieve en positieve gevoelens en deze noch ontkennen noch uitvergroten.

Een ander component van compassie gaat over meeleven, meelijden met andere mensen. Alle mensen lijden, hebben verdriet of pijn op sommige momenten in hun leven en daar compassie voor voelen, maakt dat we een gevoel van samen zijn, ontwikkelen, voor onszelf en voor de ander.

Mijn goede vriend Pete heeft het altijd over met ontferming bewogen als de manier om naar jezelf en de ander te kijken. Ik raak al ontroerd als hij me dat schrijft of zegt. Met ontferming bewogen de week door. Dat we daarbij in de buurt mogen komen deze week.