Van geslacht veranderen is geen sinecure. Je moet je hele leven hormonen slikken en medische ingrepen doorstaan. Dit weekend las ik dat columniste Marjolein Februari sinds 2012 als Maxim door het leven gaat. Mijn fascinatie bij transgenders is: waarom neemt men deze rigoureuze stap?
Er bestaan mannelijke vrouwen en vrouwelijke mannen. Waarom de volledige transformatie en niet accepteren dat je als mens blijkbaar niet in een specifiek hokje valt? Hieraan gerelateerd: voor wie willen transgenders nu eigenlijk van geslacht veranderen? Voor zichzelf? Of wil men passen in het 2-dimensionale manvrouwbeeld dat anderen van hen hebben?
Wie niet gelukkig is, maakt verkeerde keuzes
We leven in een individualistische samenleving. We kiezen voor geluk en wie niet gelukkig is, maakt de verkeerde keuzes. De chirurg maakt ons meer onszelf, als we toevallig geboren zijn in een verkeerd lichaam. Lekker makkelijk. Of misschien toch te makkelijk? Het is niet mijn bedoeling om transgenders te veroordelen. Dat zou onterecht zijn, want ik kan mij de psychologische last van deze mensen helemaal niet voorstellen. Mij gaat het om wat anders. Ik geloof dat de veranderingswens die mensen hebben, vooral komt door anderen.
Het zijn anderen die je in een rol dwingen
Afgelopen zaterdag gaf transman Maxim in de Volkskrant aan waarom hij van sekse wilde veranderen. “Ik schaamde me omdat er iets mis was. Ik dacht: iedereen ziet het.” Even verder: “Ik voelde dat ik bij de jongens hoorde. Vlak voor een musical moest ik lippenstift op. Ik zei: dat wil ik niet. Ze hielden voet bij stuk.”
Wat mij in het interview opviel was het belang dat Maxim Februari hecht aan anderen. Het zijn klasgenoten die hem dwingen lippenstift te dragen, het is zijn omgeving die hem in de ongewenste vrouwelijk rol dwingt. Kortweg: hij schaamt zich voor de reactie van anderen. Ik snap die schaamte, ik begrijp het gevoel van vernedering. Als men je vrouwelijke eigenschappen toekent, op grond van niet-zelfgekozen uiterlijkheden, dan zal dat heel onaangenaam zijn.
Oogkleur net zo belangrijk als geslacht
Wat als de maatschappij sekse, net zo belangrijk zou vinden als de kleur van je ogen? Je hebt blauwe ogen of bruine ogen, maar we dichten daar verder geen karaktereigenschappen aan toe. Als anderen je oogkleur niet belangrijk vinden, waarom zou jij je er dan druk maken? Goed, de één vindt blauw mooier en de ander bruin: maar het is geen belangrijke zaak. We kennen geen glazen plafonds voor blauwogige mensen. Ze hoeven geen lippenstift op. En we menen evenmin dat bruinogigen doorgaans van bier, voetbal en auto’s houden.
Als we sekse net zo belangrijk zouden vinden als oogkleur: hoeveel transgenders zouden er dan zijn? Ik heb het antwoord niet, maar ben wel benieuwd.
Door: Andreas Bouman.
Bron foto: http://www.stamhotel.nl/uitgelicht/marjolijnmaxim-februari/
Wie bepaalt wie we zijn …..??? Zodadelijk zul je zien aan de reactie,s dat de bevolking dat denkt te zijn …Alle zogenaamde hetero,s denken een speciaal ras te zijn met meer rechten dan mensen die anders zijn …Maar ik denk dat de transgenders zelf beter weten wat ze willen en durven te ondernemen dan menig persoon met vooroordelen over deze bevolkings groep die nog steeds in dit niet tollerante land volop worden gediscrimineerd .Zij die mannen en vrouwen hebben pas doorzettings vermogen zij moeten/kunnen beslissingen nemen waar menig ander mens nog niet bij stil hoeft te staan.. mvg een post-op trans
Ik ben een vrouw van 64 jaar. Als kind was ik meer een rouwdouwer. Ik klom graag op muurtjes en in bomen. Klimmen doe ik nog steeds. Al is het nu tegen bergjes op. Poppen zeiden mij niks. Die maakte ik kapot. Maar dat betekent toch niet dat ik mij meer een jongen zou moeten voelen. Ik probeer mij dat eens voor te stellen maar ik blijf toch liever vrouw. Ook al ben ik helemaal weg van lambourghini’s en meer Italiaanse snelle auto’s. Mannen hebben toch zwaardere botten. Worden die dan lichter als je vrouw bent geworden? En je bent dan toch nooit meer vruchtbaar. Is dat wat transsexuelen dan willen? En je hele leven hormonen slikken met alle nare bijwerkingen van dien.
Goed stuk en helemaal mee eens! Ik geloof ook dat de wens om van geslacht te veranderen puur voortkomt uit dat de maatschappij in twee categorieen denkt: man en vrouw. Naar mijn idee is het zelfs slecht voor de emancipatie van vrouwelijke mannen en mannelijke vrouwen dat deze behandelingen meer en meer toegepast worden.