Mijn Uitgeverij Ten Have wil altijd graag een ondertitel. Dat is voor Zeg me wie ik ben. Over de grenzen van identiteit geworden. Als je de klemtoon op het eerst woord legt, Over, dan betekent de ondertitel dat we altijd meer zijn dan de identiteiten, die we leven. Als je de klemtoon legt op op het woord grenzen, dan gaat het erom dat we grenzen nodig hebben om tot een identiteit te komen. Alles is niets! Als ik zeg, ik ben vrouw, dan zeg ik tegelijkertijd dat ik geen man ben. Als ik zeg dat ik een oudere ben en die ouderdom onderdeel laat zijn van mijn identiteit, dan zeg ik impliciet dat ik niet jong ben.
Iedere tijd en cultuur heeft beelden en verhalen over wat een vrouw en wat een oudere is. We vallen niet samen met de aangeboden ideaalbeelden en daar zit precies de rek. Kan ik zelf betekenis geven aan wat een vrouw is? Kan ik zelf de invulling van wat een oudere is maken? Nee, want het zijn relationele begrippen in een samenleving. Het is de jij die mij ik maakt dus mijn ik is al doordesemd met culturele betekenissen. Het zijn de mannen die mij vrouw maken en het zijn de jongeren die mij tot oudere maken. Maar ik behoor niet alleen tot de groep vrouwen en de groep ouderen. Door mijn geboorte, de ervaringen van mijn voorouders en mijn eigen ervaringen, ben ik een uniek wezen. Van mij is er maar een. Door te leven, te studeren, fouten te maken en vooral scheppend bezig te zijn om aan de aangeboden beelden en betekenissen te rammelen, kan er vrijheid ontstaan om iets nieuws in de wereld te brengen. En mezelf op een ruimere manier betekenis te geven.
Ik probeer in dit boek vanuit mijn psychologische kennis, mijn levenservaring, filosofie,- en feministische literatuur de ingewikkeldheid van ik en de ander, hechten en onthechten, van verbinding, begrenzing en vrijheid te doordenken en handvatten aan te reiken om tot iets meer positieve vrijheid te komen. Pas als je begrijpt waardoor je gevormd bent, kan er een begin zijn van positieve vrijheid. Daar hebben we grenzen en keuzes maken bij nodig.
