Lieve mensen wat is het toch wonderlijk dat het op een andere plek, in kilometers niet eens zover van huis, wel lukt om rustig te zijn. Ik heb hier weinig zorgen, pieker nauwelijks, terwijl die bovenkamer thuis maar doorgaat.

Ik slaap hier heerlijk diep en ben bijna niet wakker te krijgen. Het is stil in mijn hoofd, een milde glimlach om mijn lippen en alles voelt goed. We maken een wandeling, koken om de beurt, lezen en schrijven en praten wat en alles zonder zorgen.

B. speelt piano en maakt muziek. P. is op de fiets naar het strand en ik ben in en rond het huisje omdat het vandaag mijn beurt is om te koken. Ik snij alvast wat groenten en week de linzen, maak een mooie, nieuwe biologische fles olijfolie open en zoek een citroen uit.

Ik lees een ingewikkeld boek van Eva IIlouz Waarom liefde eindigt, een onderzoek naar relaties in de 21e eeuw. Moeilijk geschreven maar hele interessante sociologische analyses over veranderende relaties en dat in ons tijdperk de liefde radicaal verandert door het internet en het consumentisme. Het lichaam en onze seksualiteit uitgedrukt in waarden en objectivering. Het lichaam als object van evaluatie en meting. Ik zal er op een later moment waarschijnlijk een blog aan wijden maar nu voelt het zo vreemd en ver weg.

Mijn zachte lichaam en sterke lichaam kijkt naar allerlei vogels in de tuin. We hebben een ekster,- en een merelfamilie. De jongen, zeker al pubers, staan nog opdringerig met open bek naar hun ouders te seinen “voer ons”. Daarna gaan ze met zijn vieren in bad.

Laten we minder naar de beelden op het internet kijken maar meer naar de vogels. Alles van waarde laat zich niet economisch vertalen en uitdrukken, maar alles van waarde is weerloos, met dank aan Lucebert.