Naast het bezoeken van boekwinkels en geinterviewd te worden over Zeg me wie ik ben en het signeren en ontmoetingen met lezers hou ik me op dit moment bezig met de Bergrede. Ik ben altijd aan het studeren en hoop dat mijn hele leven te blijven doen. Dat studeren helpt me om niet gesloten achterover te leunen en in beweging te blijven. Mezelf steeds te bevragen en te openen. Waar sta ik? Een goede leraar en een groep mede leerlingen om met elkaar over de tekst te buigen, is verrijkend. De Bergrede wilde zich niet voor mij openen met zalig dit en zalig dat maar toen kwamen we bij het zout der aarde. Het was alsof het licht aanging. Ja meedragen aan een betere wereld ook al weet ik vaak niet hoe.
Als kind wilde ik heel graag Sinterklaas zijn. Hij was mijn idool. Zo goed te zijn en iedereen te geven wat ze het liefste wilden hebben. Ik wilde het liefst heilig zijn, een engel was ook goed. Maar dat liep anders. Ik werd ook aangetrokken door de wereld en wilde graag weten wat er achter elke deur te beleven viel. Ik verdwaalde, liep tegen muren aan, vond schatten en struikelde opnieuw. En nu ben ik uiteindelijk aangekomen bij het zout der aarde en het is vast niet mijn laatste beeld.
Zout als smaakmaker, vitaliteit, verbinder en levensopwekkend. Zout heeft ook een reinigende werking. Iedereen die wel eens zoutloos heeft gegeten, begrijpt de belangrijke rol van het zout, het maakt alle andere ingredienten smakelijker. Zo mens te zijn! Durf ik mezelf iedere dag de vraag te stellen of ik voor mezelf en een ander iets toegevoegd heb? Durf ik zichtbaar en aanwezig te zijn?
Ik weet niet of we een ziel hebben en of de ziel bestaat maar wat ik wel weet, is dat ik bezield wil leven. Bezield leven heeft voor mij te maken met het vuurtje in mezelf brandend houden en dat van een ander ook aan te wakkeren. Zoals het zout die een kracht is en in dialoog treedt en alles tot een ander niveau brengt.
Het interessante aan de beeldende vergelijking van het zout, is ook dat het nauw luistert met zout. Het staat ook als toevoeging in de bergrede: het zout kan zijn kracht verliezen. Teveel zout: je hele maaltijd verpest! De vergelijking voortzettende gaat het dus ook over de vraag: welke ruimte neem je in? Teveel? Of te weinig? Wat is jouw gepaste ruimte? Dat is waar het begrip ‘nederigheid’ (Hebreeuws: anavah) overgaat: jouw juiste plek innemen. Een pleidooi tegen dikke ikken…. een pleidooi vóór de kracht van de minderheid.