Jammer dat we er niet aan hebben gedacht om een foto van ons drieen te maken. Onze vriend Pete was weer heerlijk twee dagen bij en met ons. Hij heeft de foto gemaakt omdat hij altijd zo geniet van ons eten. Het is zo fijn om voor hem te koken omdat hij het zo waardeert.

Barend had zich deze keer uitgesloofd met veel gegrilde groenten, een grote bak sla uit eigen tuin en een toetje van rabarber en aardbeien met slagroom. Water met citroen en verse munt en een mooie fles wijn. Heerlijk eten zo buiten in de tuin en dan onze gesprekken.

We spraken over relationele identiteiten zoals jullie weten een onderwerp waar ik al veel over heb geschreven maar nu ineens volop in de aandacht is. De samenleving definieert ons en dan is de vraag hoe jij als individu daarop reageert. Hoeveel ruimte is er eigenlijk om daar zelf invulling aan te geven? Krijgt iedereen dezelfde ruimte of moet je die altijd pakken?

We spraken over de monsters in onszelf en hoe we alle drie, op eigen wijze, daarmee aan de slag zijn. Alles wat we niet aan willen kijken, blijft toch op een of andere manier aan onze deur kloppen.

We spraken over onze dromen en hoe bijzonder het is deze op te schrijven en erover te vertellen. Door hardop in de morgen bij het ontbijt de flarden aan elkaar te vertellen en dat een van ons dan ineens zegt, het valt me op dat je naar de rechterkant van je lichaam wijst en niet naar je hart. Zo’n handeling die je niet van jezelf ziet en waar je je niet bewust van bent, kan zomaar een andere laag aan het droomflard toevoegen.

We spraken over onze relaties en hoe waardevol die zijn. Dat we er vaak niets van begrijpen en hoe lastig het is om steeds maar weer een juiste afstand en een juiste nabijheid te vinden. We hadden een rijk weekend zo met elkaar. Vrienden onder elkaar.