Ik hou helemaal niet van voetbal maar kijk toch iedere wedstrijd van de Nederlandse vrouwen.Waarom? Eindelijk zien we 22 jonge vrouwen hollend, vechtend, schoppend, dribbelend, elegant, stoer en hardlopend over de velden gaan. Jammer genoeg kon ik geen rechtenvrij foto vinden van onze leeuwinnen, vandaar de foto van mijn kleindochter bij FC Utrecht maar wat een mooie vrouwenbeelden.

Na al die eindeloze beelden van gemanipuleerde, gefotoshopte vrouwenbeelden, is dit een verademing. Hardwerkende, levende vrouwen met gezichten en lichamen waar de energie van afstraalt. Met en zonder make up. Zwarte en witte vrouwen, lange en kleinere vrouwen, stevige en slanke vrouwen spelen hun wedstrijd.

Solidariteit, teamgeest, tegenstanders knuffelen en lachende gezichten op het veld wat fijn om naar te kijken. Geen gesodemieter op de tribune, geen lelijke teksten en geen vuurwerk of blikjes werpen op het veld. Ook op de tribunes kinderen en ouderen, mannen en vrouwen vrolijk bij en met elkaar.

Nog nooit zag ik zoveel verschillende vrouwengezichten. Boosheid, razernij, woede, verdriet, verongelijktheid, zorgzaamheid, treiterend, spugend, vloekend en lachend. Allemaal emoties die makkelijk te lezen zijn. Wat een vreugde om naar te kijken. wat ontzettend fijn voor onze kinderen om hiermee op te groeien. Jongens en meisjes die een grote diversiteit aan rolmodellen zien, homo en hetero, mannelijk en vrouwelijk.

Hulde voor dit vrouwenvoetbalteam.

Nooit gedacht dat emancipatie langs de voetbal lijn te vinden zou zijn .