Vandaag word ik jarig. Ik ben op 10 januari 1954 om 18.55 uur geboren in de Utrechtse wijk Sterrenwijk in het huis van mijn grootouders waar mijn ouders inwoonden. Ook toen was er woningnood. Geboren in een veel te klein huis voor zoveel mensen. Ik werd in de wereld geworpen in de sfeer van de Koude Oorlog, de Wederopbouw en armoede. Niet klagen maar dragen en hard werken om het land weer op te bouwen.

Voor mijn vader en moeder was ik een prinsesje. Alles wat ik aanhad was zelfgemaakt. Ik lag onder geborduurde lakentjes en droeg wollen gebreide vestjes en truitjes. Mijn moeder was heel goed met baby’s en mijn vader stond er waarschijnlijk een beetje verloren bij. Die kortdurende periode van aanbeden zijn, vormt een belangrijke basis in mijn leven. Na anderhalf jaar was het uit met de pret, ik kreeg er een broertje bij en zoals ik al zei mijn moeder was goed met baby’s en in de loop van enkele jaren kwamen er nog drie broertjes bij.

Ik heb jaren gedacht dat ik geadopteerd was. Zo rond mijn tiende had ik de euvele moed om het eindelijk aan mijn moeder te vragen. Ik vroeg het eigenlijk niet maar zei zoiets als “je kunt het me nu wel vertellen hoor dat ik geadopteerd ben”. Mijn moeder keek me in stomme verwondering aan en zei wat ben je toch een raar kind. Ze pakte haar trouwboekje en liet zien dat ik daar ingeschreven stond. Ik geloofde haar niet en zweeg.

Jarenlang heb ik me verloren in de wereld gevoeld en pas zo rond mijn 37ste werd het wat beter. Ik kreeg een lieve vriendin en op een of andere manier kwam er iets van rust, van contact, waardoor ik wat in de wereld kwam. Ondertussen had ik twee kinderen, mijn schoolachterstand ingehaald en werkte ik en heel langzaam werd mijn leven lichter.

Ik heb nooit begrepen waarom de jeugd tijd zo wordt verheerlijkt en de ouderdom met angst en beven tegemoet wordt gezien. Mijn ervaring is eerder andersom. De rust en innerlijke basis van de ouderdom is een zegen. Ik hoef niet meer zoveel, trek me niet zoveel aan van meningen van anderen, ben nog volop aan het groeien en leer ieder dag. Voel me geliefd en gewaardeerd en onderdeel van de natuur, van de wereld en wil graag mijn steentje bijdragen.

Zou graag een groot feest geven en dansen en klinken op ons absurde leven maar doe het dit jaar maar op deze manier. Ik maak een diepe buiging en dank jullie. Dank aan ieder mens die met me meeleeft, die mijn verhaal wil horen, die mij vriendschap, mededogen en liefde schenkt. Ik proost op een liefdevol jaar samen.