Gisteren reden we naar Amsterdam. Gehinderd door allerlei weg werkzaamheden kwamen aan in deze chaotische en rommelige stad. Zo snel als mogelijk parkeerden we de auto, vijf euro voor 50 minuten en liepen naar Spui 25.

Vriendelijke jongens en de moderator van die avond schudden ons blij de hand. Ik ontmoette daar Tatjana Almuli, de schrijfster van Knap voor een dik meisje en Maaike Meijer, de gelauwerde biografe van Vasalis en degene van wie ik poëzie heb geleerd te lezen maar dat is een ander verhaal.

De zaal stroomde vol met vrouwen en mannen van allerlei leeftijden. Ik zag dikke en dunne, opgemaakte en vrouwen zonder make-up en mannen met en zonder buikje maar allemaal zonder make up. Het verraste me dat er ook mannen op verhalen over lichaamstevredenheid waren afgekomen. Het is blijkbaar een onderwerp dat bij vele mensen leeft.

Tatjana hield een duidelijk verhaal over de geschiedenis van de body positivity beweging gelardeerd met persoonlijke ervaringen. Daarna mocht ik over de tot stand koming van het lichaamsbeeld vertellen en het ontstaan van (on)tevredenheid. Het deel over hechting in de kindertijd blijkt toch steeds weer voor mensen een eyeopener. Maaike hield een gloedvol betoog over ont individualisering van het lichaam en benadrukte de verbondenheid van het lichaam met andere lichamen en de aarde.

Daarna volgde er een debat, gemodereerd door Jetske Brouwer. Achter de tafel waren we het eens. Het lichaam dient gekoesterd en gewaardeerd te worden en niet geobjectiveerd. Fijn ook dat we elkaar als vrouwen van verschillende generaties op dit onderwerp zo vinden. Mensen uit de zaal vertelden over de druk die zij ervaren om met het uiterlijk en het lichaam bezig te zijn.

De klok tikte door. Bijna een kwartier over tijd moest Jetske de bijeenkomst toch eindigen, terwijl de laatste verhalen nog verteld werden over het dansende en zingende lichaam en het plezier van het versieren.