Mijn kleindochter kreeg een gitaar en lessen van ons voor haar 10de verjaardag. We hebben een piano en drumstel staan en verschillende gitaren. De gitaar trekt haar het meeste aan. Nu hebben we het geluk dat er een geweldige muziekwinkel en een muziekschool in Wijk is. Deze week kreeg ze haar eerste les. Ik ging met haar mee omdat alles nieuw en spannend is.
Het begon er mee dat zij linkshandig is en de gitaren gemaakt zijn voor rechtshandigen. De docent legde haar goed uit dat we de snaren moesten laten omzetten (wat ik later ook heb gedaan) en hij hielp haar met de gitaarhouding en legde haar de structuur uit. Het is belangrijk dat je het direct goed aanleert, zei hij. Daarna gingen ze vader Jacob oefenen en mocht zij bim bam bom op haar gitaar laten klinken. Ze moest behoorlijk drukken met haar vingers op de snaar en hij vertelde dat ze nog zachte vingers had maar als ze goed zou oefenen er eelt op kwam. Toen we de les verlieten zei ze tegen mij “nou mijn arm en vingers doen best zeer”. Ik knikte en zei dat wordt echt minder als je goed oefent. Alles doet eerst zeer want je lichaam is het niet gewend.
De les van deze gitaar docent zouden we ook op de universiteiten en hogescholen moeten invoeren. Het gaat pijn doen deze studie te volgen om later met mensen te mogen werken die pijn hebben, verdriet en/of vastzitten in het leven te leren steunen. Om dit werk als arts, psycholoog, maatschapper werkster, ouderenwerkers, verpleegkundigen goed te kunnen doen moet je uit je comfort zone komen en je in onbekend gebied gaan begeven. Theorieen leren die je oude denkbeelden omver werpen. Je moet een ander echt kunnen zien en voelen en daarvoor moet je soms dichtbij komen en iemand aanraken om tot rust te komen. Of juist wat afstand bewaren als die ander daar behoefte aan heeft. De theorie niet star toepassen maar kijken wat die ander nodig heeft.
Ik kreeg naar aanleiding van het interview in het AD verschillende berichten van docenten die vertelden hoe moeilijk het voor hun studenten is, niet voor iedereen gelukkig, om oefeningen te doen om nabij iemand te leren komen. In het gewone leven voelen ze zich daar ook vaak onzeker over.
Zelf gaf ik een gastles vorige week aan eerstejaarspsychologie studenten over de invloed van social media op hun identiteit. Ze hadden een film uitgekozen die ze met elkaar hadden gezien over een jonge vrouw die influencer werd en hier steeds meer leugens ging verspreiden. Uiteindelijk kwam dat uit en stortte ze helemaal in. Ze leerde op deze manier dat je gevoelens en gedachten delen in de fysieke wereld met vrienden een belangrijke bron is van mens zijn en een kwalitatief aardig leven opbouwen. Dat kan alleen maar door fouten te maken, te oefeningen en je op onbekend gebied te begeven.
Laten wij als docenten en opvoeders het lef hebben om onze kinderen, leerlingen en studenten uit hun comfort zone te halen en hen de ruimte bieden om fouten te mogen maken en dat wij daar als een warme omheining omheen blijven staan om hen te bemoedigen.
Wat mijn kleindochter betreft ben ik nieuwsgierig of gitaar haar nieuwe liefde wordt maar ze zal er zeker veel van leren ook op andere gebieden van het leven en ik hoop nog lang liefdevol met open armen om haar heen te mogen staan en van haar te mogen leren.