Wat is toch de kracht van de waddeneilanden? Zodra ik op een boot stap richting een waddeneiland word ik al rustig en blij.

We zijn weer op een van de waddeneilanden, Texel, in ons vertrouwde huurhuisje. Vannacht regende het heerlijk tegen de ramen en ook vanmorgen bij het wakker worden, regen. Even op buienradar kijken, want op de wadden, regent het zelden een hele dag, wanneer het droog zou worden en de radar zei om 14.00 uur. En ja hoor, de zon brak door en prachtige wolken formaties lieten zich zien. Ik heb weer vogels gezien die ik nooit eerder zag en herkende de scholekster en vinkjes, het roodborstje en de merels, en ik zag vogels met een groene voorkant, maar weet nog niet hoe die heten.

Voor negen dagen, heb ik acht boeken mee genomen. Je kunt nooit teveel boeken meenemen, is mijn mening. Een kookboek, wat filosofie, theologie en boeken over het lichaam zodat ik kan kiezen. Daarnaast kan ik nog lenen van de boeken die Barend heeft meegenomen vooral poezie en boeken over muziek.

Dus fijn dat het niet zo warm is en ik heerlijk kan lezen. Mijn manuscript is naar de eindredactie en vrijdag hebben we het eerste overleg wat zij van het manuscript vindt. Maar nu dus vooral leegte en ruimte en veel slapen en lezen. Het kookboek van Alice Waters over de kunst van het simpel koken heb ik gisteravond in bed gelezen. Wat een heerlijk stimulerend boek en je begrijpt dat het water me al in de mond liep. Vandaag in ieder geval een soepje maken en een bulgursalade met verse biologische tuinboontjes. En dan weer lezen. Heerlijk, heerlijk.

De kracht van de waddeneilanden is volgens mij de rust en de ruimte waardoor het levende lichaam weer aangesproken en vitaal wordt in plaats van het tweedehands leven van amusement en verstrooiing waar we leeg en dof van worden.