De vijfde zomergast was Andrea Maier, hoogleraar veroudering aan de universiteit van Melbourne en Amsterdam. Zij is de jongste hoogleraar in haar vakgebied. Veroudering is een ziekte, is een van haar uitgangspunten. Andrea is een totaal andere vrouw dan de zomergast van vorige week Griet op de Beeck. Zij zijn leeftijdsgenoten, vrouw en verder zijn er vooral heel veel verschillen. Voor Griet vatte ik direct genegenheid op en een sterk gevoel van herkenning. Andrea is mij vreemder.
Stimulerend milieu
Opgegroeid in een klassiek stimulerend educatief milieu zoals zij het zelf noemde. Blokfluit, piano en viool spelen. Op haar zesde haar eerste publieke optreden met piano. Een trotste 88 jarige lerares in het publiek. Een kind geliefd om haar prestaties??? Ik weet het niet. Het zou kunnen. Naar een internaat gestuurd met nonnen waar zij niet automatisch de beste was en veel kon leren. Zij benoemde haar tijd bij de nonnen als haar mooiste tijd.
Sleutel van veroudering
Haar onderzoek is de sleutel te vinden van veroudering. Als die sleutel wordt gevonden, dan kunnen we veroudering stopzetten en blijven mensen veel langer gezond, aldus de jonge hoogleraar. 135 of nog ouder moest toch mogelijk zijn?
Wennen aan de dood?
Een heel lang gezond en dan ineens dood neer vallen. Wat een vreemd verlangen. Waar kun je dan een beetje wennen aan de dood? Is het niet humaner om wat langzamer afscheid te mogen nemen van je jezelf, je geliefden en de wereld door een langzame aftakeling van lichaamsfuncties. Ik begrijp die blijheid niet.
Blijheid
De hele avond bleef er een grote glimlach op haar gezicht. De glimlach bleef bij het verhaal over het vertrek van haar vader toen ze zes was. De glimlach bleef bij het overlijden van haar moeder. De glimlach blijft als ze over haar onderzoek vertelt. Ik heb één emotie bij haar gezien. Blijheid.
Afhankelijk van elkaar
Zelf is ze bang voor aftakeling en afhankelijkheid. We zijn toch ons hele leven afhankelijk van elkaar? Het dissonante beeld dat ze liet zien kwam uit de documentaire Liefde Seks Senior, 69, waarin een echtpaar van in de tachtig vertelde over de positieve seks die ze hebben in deze fase van hun leven.
Prachtig beeld
De man en vrouw genoten duidelijk nog van het zien van elkaars lichaam en we zagen een prachtig beeld in het water waar de man het hoofd van de vrouw teder omvatte, zodat zij lekker kon dobberen. Het ging om aanraken vertelden ze en minder om de daad.
Laten we daar onze energie in steken om op een tedere manier oud te mogen worden met ons gebrek.
Door: Liesbeth Woertman
Die lach, ja, die verbaasde mij ook. Op een gegeven moment kon ik er niet meer naar kijken. Mooi verwoord ook haar eenzijdige kijk op veroudering, Liesbeth. Tja, wat een immens contrast met de geweldige Griet.
Geweldig fijn dat zoveel mensen reageren op mijn column vooral via Facebook. Wat mij steeds blijft bezighouden is de vraag waarom zouden wij langer willen leven? Nog los van de gigantische problemen dat die langere levensduur gaat geven, zoals nog meer overbevolking en uitputting van de aarde.
Meer gezonde jaren op oudere leeftijd heeft te maken met goede genen en een gezonde leefstijl op jongere leeftijd. Ik kan me niets voorstellen bij een pil die alle ongemak en slijtage zou moeten voorkomen.
In die zin was het een geweldige uitzending. Ik loop er nu nog over na te denken en blijkbaar vele mensen met mij.