De afgelopen dagen logeerden we in een hotel in Bergen. In het kunstenaarsdorp is er eens per jaar een 10-daagse kunstmanifestatie. In iedere winkel, in ieder café en in ieder hotel is kunst te bewonderen. Uiteraard hebben ook allerlei ateliers hun deuren geopend. Gratis kunnen we prachtige foto’s, objecten en schilderijen zien. Een feest om mee te maken. Het hotel ligt midden in de duinen.

Bij het vallen van de avond werd het stil. Echt stil. Ik werd me ervan bewust hoe gewend ik ben aan lawaai in de stad. ’s nachts fietsen er dronken studenten door de straat. Mensen nemen afscheid van elkaar en zeggen eindeloos vaak gedag. Er wordt hard met het portier van de auto geslagen. Het is dan midden in de nacht. Een junk loopt scheldend langs. Vele auto’s rijden voorbij en met regelmaat een gierende brommer. Lawaai in een stad is normaal. Ik vind het normaal dat ik meerdere keren per nacht wakker word. Maar blijkbaar is dat niet vanzelfsprekend.

Stil en donker

Want ineens is het stil en donker. Ik voel hoe gespannen ik ben. Mijn schouders voelen stram. Ik loop door de stilte tegen mijn eigen spanning in mijn lichaam aan. Bijzonder omdat ik in de drukte die spanning niet voel.

Ik weet natuurlijk wel dat de omgeving grote invloed op mij heeft, maar het is wonderlijk om het verschil zo sterk lichamelijk te ervaren.

De hele nacht was het heerlijk stil en Ik sliep fantastisch.

Door: Liesbeth Woertman.