Hoera we zijn er weer! Deze week opnieuw een schrijfweek samen met mijn twee vriendinnen Femke en Linda in een huisje op Schiermonnikoog.

Ieder een eigen slaapkamer waar gezoomd en geteams wordt met collega’s en uiteraard geslapen. De televisie met regelmaat op de Olympische Spelen waar we de prestaties van de Nederlanders bewonderen. Zonder iemand tekort willen doen maar wat een genot om naar de twee Irene’s te kijken, Godinnen van de vrede, zoals de betekenis van hun naam luidt. We kunnen vanaf nu de naam Irene beter Koningin van het ijs, geven. Ik vind vooral de oprechte vreugde op hun gezicht zo mooi.

Maar goed, hier op het eiland en in ons huisje ook veel vrede en oprechte vreugde en verdriet. We delen veel over ons leven en schuwen de moeilijke wegen niet. Gisteravond een lang en boeiend gesprek gevoerd over de magic zones in ons leven en hoe en waar en op welke manier we het beste konden leren. Hoe belangrijk de ander is om iets in ons te zien, wat we zelf nog niet kunnen zien maar waardoor we ons wel kunnen ontwikkelen.

Ik vertelde het verhaal van Chawwa, beeldend kunstenares, die een jaar of vijftien ouder was en door wie ik me zo gezien voelde. Ik was 23 en nog volledig zoekende naar wie ik was en ze sprak de profetische woorden “als jij later hoogleraar bent, dan wil ik op de eerste rij zitten””. Uiteraard moest ik keihard lachen want ik studeerde niet eens en ik beloofde het plechtig. Ik vond het op dat moment vooral lief van haar. Tot het dertig jaar later werkelijkheid werd en Chawwa daarbij aanwezig was, wat was dat betekenisvol. Ik was haar opmerking nooit vergeten, hoewel die volkomen surrealistisch was, heeft het toch zijn werk gedaan. Voor mij is dit een voorbeeld van de magic zone waar dingen kunnen gebeuren die we met ons rationele verstand niet kunnen begrijpen.

Schiermonnikoog is voor mij ook zo’n plaats, kijk nog eens naar de foto die Linda maakte. Wat een verhalen zijn er te lezen, wat een mogelijkheden en sferen. Ik schrijf hier zo goed en makkelijk in de stilte en met mijn twee vriendinnen scharrelend ieder op haar eigen wijze, om me heen. Echt ik schrijf zoveel beter als zij ook in de ruimte zijn.