Op deze foto sta ik, zichtbaar nerveus, jullie allemaal te bedanken voor de boeiende, leerzame en groeiende tijd aan de universiteit. Een eenvoudige bijeenkomst met slechts 28 mensen in de ruimte en een groep mensen die digitaal meekeken. Even geen woordenwisseling, geen kritiek en geen ego snoeverij maar hartelijkheid en kijken naar het goede van de afgelopen jaren. Wat doet me dat goed.

Zoveel collega’s die de moeite hebben genomen om een pagina te schrijven vanuit de vraag welke bloem zij met mij associeren. Het bijzonder is dat niemand dezelfde bloem noemde en dat het zaadje van liefde belangrijker werd bevonden dan het zaadje van kennis. Ik ben een zonnebloem, cosmea, kokospalm, dahlia,hibiscus, gele roos, pioenroos, paradijsvogelbloem, waterlelie, kamille en kamperfoelie. Kalachoe, volharding een eeuwige liefde. Chrysanthemum, optimisme, lang leven, betrouwbaarheid en plezier. Sowieso stond het beeld van de zaaier heel dominant in de toespraken. Elkaar zo tot bloei kunnen brengen. Wat is er mooier dan dat. Bij elkaar leverde het een mooi boek op waar ik nog met regelmaat in zal kijken en van genieten.

Het goede in de ander willen en kunnen zien, hoe heerlijk is dat, maar vooral hoe belangrijk is dat in deze Coronatijd waarin verdeeldheid tussen mensen lijkt te groeien. Ook ik heb last van angst, onzekerheid en zwaarte die me naar beneden trekt en ook ik moet me iedere dag opnieuw aansporen om licht te zijn en vriendelijk naar mezelf en naar andere mensen.

Verlies alsjeblieft niet je vermogen om te bloeien. Wees daar zorgzaam in en alert zowel naar jezelf als naar anderen. Angst is besmettelijk maar lichtheid eveneens en vergeet nooit dat ook in jou vele talenten wachten om tot bloei te komen.