Gisterenmorgen een wandeling gemaakt met mijn zoon en kleindochter. Schitterend weer en loerend naar vogels. We staan even stil om in een prachtige sloot de vissen en planten te bewonderen en ineens zegt Isabella kijk een ijsvogel. Met dat ze dat zegt, zie ik alleen nog een beweging dat er iets wegvliegt maar weer heb ik de ijsvogel niet gezien. Echt al twee jaar gaat dat zo tot grote hilariteit van haar.
Gisterenmiddag werd ik opgehaald in een taxi om naar Amsterdam te rijden naar een studio. Rond Miljuschka Witzenhausen wordt een documentaire gemaakt over body positivity. Zij heeft een kookprogramma op RTL en heel veel volgers op sociale media. Zij heeft een dochter van 8 en maakt zich zorgen over haar kind dat opgroeit in deze beeldcultuur. Voor deze documentaire zijn wat expermenten gedaan onder ander het aanbieden van verschillende barbies aan meisjes tussen de 6 en 8. Ik werd erbij gevraagd om duiding te geven over hoe kinderen worden beinvloed door het heersende schoonheidsideaal.
Ik kom aan bij de studio en ontmoet Miljuschka en de camera- en geluidsman en de vrouw van de regie. Het is duidelijk dat we in verschillende werelden leven want ik ken haar niet en zij mij niet. Ik ontmoet een open jonge vrouw die echt geinteresseerd is in wat ik te vertellen heb. Er worden die middag de aflevering 3 en 4 opgenomen en alles loopt op rolletjes.
Vanaf 1 oktober is de vierluik te zien op Videoland.
Keurig word ik weer door de mevrouw van de taxi opgehaald. Ik krijg een flesje water in de auto van de vrouwelijke chauffeur die soepel van Amsterdam naar huis rijdt. Wat een luxe. Ondertussen gaan mijn gedachten door. Heeft het enige zin dat ik mijn vrije zondagmiddag hieraan besteed heb? Heb ik iets positiefs kunnen bijdragen zodat vrouwen die de documentaire zien zich wat bemoedigd voelen?
Ik kijk naar de foto van mijn kleindochter die zondagmorgen terwijl ze in een boom is geklommen, is gemaakt en ik word wat rustiger. Vertrouwen hebben dat dit prachtige kind die ijsvogels ziet en padden streelt haar weg zal vinden samen met heel veel andere kinderen. Misschien helpt het als wij, als volwassenen, ook wat meer om ons heen kijken en genieten van de bestaande schoonheid.
Wat leuk om te lezen dat je meewerkt aan de documantaire van Miljuschka!
Ik denk dat het zeker belangrijk is.
Als moeder van twee jonge dochters probeer ik hen echt op te voeden met trots voor hun eigen lichaam. De jongste is net 2, en werd nu al bekritiseerd door het consultatiebureau op haar figuur terwijl ze netjes binnen de lijntjes valt.
Voor mij onacceptabel. Een gezonde levensstijl is absoluut belangrijk maar er slank uit willen zien hoeft daar niet gelijk aan te staan.
De wetenschappelijke achtergrond hiervan is juist dan erg belangrijk om mee nemen! Dit is niet ‘alleen maar’ social media en hopelijk helpt jouw bijdrage aan een gezondere mooiere toekomst!
Wat lief dat je me schrijft en bemoedigt om door te gaan. Soms voel ik me en roepende in de woestijn. Dank voor je berichtje