Mijmeringen over leven en dood

fotograaf Pete pronk

Vriend Pete was een paar dagen bij ons en dat is altijd een feest. We proberen elkaar iedere maand een paar dagen live te zien maar dat lukt niet altijd. We zijn actieve mensen met nog steeds rijke agenda’s en om die reden schrijven we elkaar iedere dag. Maar een vriend in het echt zien is toch anders.

Het begint bij het verheugen vanaf het moment dat de afspraak staat. Elkaar verwennen is een vast onderdeel van de vriendschap. Ik maak salades en soepen en ook een broodje haring is een vast onderdeel van het eten als hij komt. De tafel gezellig gedekt. Als hij aanbelt en ik de deur open doe dan staan we elkaar glunderend aan te kijken, spreiden onze armen open, bekloppen elkaars rug en ondersteund door keelklanken, komt hij binnen.

Na een heerlijke lunch gaf hij mij een boek. Lezen, boeken uitwisselen, elkaar tips geven is een ander belangrijk element van onze vriendschap. Hij gaf mij Het is goed met mij. Over de stervenskunt van mijn vader van Marlies Kieft. Ben het direct gaan lezen.

Wandelen langs de Lek, door de kasteeltuin en ondertussen elkaar verhalen vertellen van wat erin ons leeft, wat ons raakt, wat ons overkomt, wat er zeer doet en wat ons vreugde geeft.

Het boek van Marlies Kieft is helder geschreven en laat het belang van goed sterven zien. Zowel voor diegene die dood gaat als voor de geliefden en verwanten erom heen. Het helende van deze laatste fase, zoals ik bij het overlijden van mijn broer en vader, ook mocht ervaren, is herkenbaar. Ik begrijp uiteraard dat dat niet voor iedereen geldt. Maar het gevoel het is goed zo, inclusief de pijn en het verdriet, is ten diepste leven. Geen verzet meer, geen had ik maar……. maar leven wat er is.

Vriendschap zo dierbaar in mijn leven, waarin alles er mag zijn. Het sterven, de dood, de pijn, het verdriet onderdeel laten zijn van het leven is zo verrijkend en verdiepend. De vreugde wordt dieper evenals de verwondering over het leven. De vader van Marlies Kieft ervaarde dat ook zo en zei dat de lucht blauwer en het gras groener werd nadat hij wist dat hij spoedig ging sterven. En soms hebben we het geluk om dat al eerder te mogen ervaren, zo maar op een bankje aan het water of in de omhelzing met een ander mens.

Eén gedachte over “Mijmeringen over leven en dood

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

een × vier =