Deze dag is nieuw. Helemaal vers. Gloednieuw.

39 jaar geleden kon ik dat zo beleven, omdat die nacht mijn tweede zoon was geboren.

Gek genoeg, beleef ik vandaag niet als nieuw, maar als een maandag. De maandag heeft iets slepends en grijs. De maandag heeft iets jammerlijks. Ik word wakker en een van de eerste dingen die ik iedere morgen denk is, wat voor dag is het vandaag en hoe laat is het en moet ik er al uit? Als ik besef dat het maandag is dan ontsnapt me een lichte kreun. Maandag werkdag. Maandag wasdag. O gelukkig het is pas half vijf, dan draai ik me nog eens om.

Wat zijn dat voor bizarre gedachten? Ik ontmoet een nieuwe dag en met het grootste gemak van de wereld maak ik er een maandag van met allerlei betekenissen en gevoelens. Direct is de nieuwe dag omsloten en lijkt bijna vast te liggen. Het nieuwe, de nieuwe dag is direct gestold in een maandag.

Wat ben ik toch een geconditioneerde kip. Wat leef ik in mijn hoofd. Wat zou ik graag vandaag ontmoeten en nog liever zou ik haar omarmen.

He hallo, nieuwe dag die me zomaar is gegeven, wat gaan we doen?

Door: Liesbeth Woertman