Een dag voor Chanoeka, het feest van het licht, is mijn vriendin Chawwa Wijnberg overleden. Op een of andere manier past die dag, dat moment. Ik kan niet uitleggen waarom. Een dierbaar mens, beeldend kunstenares en dichteres, maar bovenal een geliefde vriendin, is dood.

Ik ken haar al veertig jaar en het wonder dat ze bij mij verrichtte was, dat zij mij zag, voordat ik mijzelf kon zien. Ik was een warhoofd in die tijd, somber en zoekend wat ik in dit leven kon. Uiteindelijk besloot ik op 26 jarige leeftijd psychologie te gaan studeren en Chawwa zei: “als jij hoogleraar wordt, wil ik op de eerste rij zitten. Beloof je me dat?” Ik moest vreselijk lachen Ik?

Ik vermoed dat ik niet de enige ben voor wie Chawwa een wijze vrouw was en een visionair.

Voor wie haar niet gekend heeft en dat is zeker jammer bestaat de mogelijkheid om naar haar werk te kijken. Ga naar chawwawijnberg.nl en lees haar gedichten. Haar eerste dichtbundel heet Aan mij is niets te zien en haar laatste Het ontbreken hoor je niet. Beide titels zijn prachtig en verwijzen naar die gebieden in ons leven die zo zeer doen en waar de woorden ontoereikend zijn maar de witregel doet spreken.

Lieve Chawwa van het donker naar het licht.