‘Oma kijk nou eens!’

het is de meest uitgesproken vraag van de middag. Bij binnenkomst worden direct de nieuwe kunsten vertoond. Oma kijk eens. Er wordt op vingers gefloten, op een been gestaan of met een oog geknipoogd. En uiteraard applaudisseer ik en roep verheugd hoe geweldig dit is.

Er wordt luid gelachen en geroepen. Vandaag is het een achterwaartse val op een grote leunstoel. Met een glimmend hoofd en pretoogjes wordt eerst goed gekeken of ik wel kijk. ‘Oma, kijk dan!’ Ik kijk en er wordt afgezet en met gevaar voor eigen leven, wordt het kleine lichaam op de stoel gestort. In allerlei bochten gewrongen en gillend van het lachen wordt er opgestaan om dit nieuwe kunstje eindeloos te herhalen.

‘Jij ook!’ commandeert ze haar zevenjarige broer. Lichtelijk onwillig stort hij zich op de andere stoel maar met veel plezier worden er koprollen achterwaarts gedemonstreerd. Als ze bijna de uitputting nabij zijn ,en ik al zowat doof van het gegil, wordt er gelukkig om rijstwafels gevraagd. Allebei zitten ze keurig op hun grote leunstoel. Het bord weliswaar schuin, zodat de meeste kruimels toch nog op de stoel vallen, maar vandaag wordt er niets gebroken.

Er wordt intens gesmikkeld en na een glas water kan het volgende avontuur beginnen.

Een ballon wordt tot grote hoogte geblazen en Aday oefent zich in de bal hooghouden. Met hoofd, elleboog, knie en voet wordt de ballon 29 keer in de lucht gehouden. Uiteraard onder de uitroep ‘Oma kijk eens wat ik kan!’. Ondertussen heeft Isabella haar eigen ballon, maar daar mag geen knoop in, want haar lol is de ballon weg te gooien, zodat die sidderend leegloopt. Er wordt geknikkerd. ‘Heb je dat gezien, oma?’ Drie tegelijk en allemaal in het midden. Ik heb het gezien. Er wordt met krijt getekend, ook op elkaar en net op die plek waar de ander bezig is. ‘Oma kijk wat ze doet. Oma hij duwt me.’

Ik lees een paar verhaaltjes over een heks. Niet te eng want daar houden ze allebei niet van. Een warm lijfje aan iedere kant van mij op de bank.

Dan moet er weer bewogen worden. Klaar voor de start af en rennen van de ene kant van de kamer naar de andere kant. ‘Zag je het oma, zo snel ik kon? Ik ook, ik ook.’

Daarna het hoogtepunt van de middag. Koken met zijn drieën. Isabella van drie mag bij de kraan. Op een grote stoel en de mouwen opgestroopt mag zij de spinazie wassen en de wortelen. Aday op een krukje snijdt de wortelen, roerbakt de groenten en kruidt de kip. Hij steekt het gas aan, roert met een houten lepel en ik probeer uit te leggen hoe lang tien minuten is.

Ondertussen met ogen in mijn rug om te voorkomen dat de hele keuken zeiknat wordt of dat iemand zich brandt of snijdt. Zij dekken samen de tafel. Kleedjes worden uit de kast gehaald. Nee niet die roze, ik wil een zwarte. Echte messen worden er op tafel gelegd. Een glas water wordt ingeschonken en stoel op en stoel af voetje voor voetje naar de tafel gebracht.

Wat kan ik nu doen oma? Nu kunnen we alleen maar wachten. Kom, we gaan even op de grond zitten, yoga doen. Ze kruisen direct hun benen, sluiten hun ogen en brommen er wat bij met een grote glimlach. Ik zit ook eindelijk op de grond en beweeg wat met mijn knieën. Aday opent zijn ogen en zegt Je moet meer vlinderen oma, dan gaat het makkelijker.

Hij heeft gelijk. Goed advies.

Ik ga deze week meer vlinderen.

Door: Liesbeth Woertman.