Onlangs verscheen Carl Jungs ontdekkingsreis door zijn geest in het Nederlands. Liber Novus: Het Rode Boek. The New York Times noemde het de heilige graal van het onbewuste.

Veertig jaar geleden kwam ik in aanraking met het werk van Jung. Nee niet op de universiteit daar werd het niet gedoceerd maar door de tiendelige Nederlandse vertaling van een groot deel van Jungs werk door uitgeverij Lemiscaat.

Het was nog in mijn arme periode, in de jaren tachtig van de vorige eeuw, en toch heb ik een voor een deze mooie gebonden boeken gekocht en gelezen. Het raakte me door de prachtige afbeeldingen, de rol van het collectieve onbewuste en zijn interesse in dromen en andere culturen. Ook zijn animus en anima concept als het vrouwelijke in de man en het mannelijke in de vrouw viel bij mij op vruchtbare aarde.

In dit Rode boek dat jaren in een kluis heeft gelegen en recent door de familie vrij gegeven, is zijn innerlijke reis beschreven. Jung had visioenen en voorspellende dromen. Hij wekte hallucinaties op bij zichzelf en beschreef de beelden die hij zag in dit grote rode boek. Zo dapper om de bestaande dichtomie tussen gek en normaal te durven doorbreken.

Ik las deze week in de Groene Amsterdammer dat de controversiele hoogleraar psychologie Jordan Peterson een groot bewonderaar is van Jung en daar ben ik erg verbaasd over. Wat leest hij bij Jung wat ik niet lees? Het kan toch niet het vrouwelijk in de man zijn of de overeenkomsten in symbolen uit verschillende culturen? Of de doorbreking tussen gek en normaal?

Het Rode boek telt 581 bladzijden en ik ben pas op 125 maar dit citaat trof me:

“Mijn pad is niet jullie pad, daarom kan ik jullie niet onderwijzen. Het pad is in ons, maar niet in de Goden, noch in leringen, noch in de wetten. Wee degenen, die bij de gratie van voorbeelden leven! Het leven is niet met hen. Als jullie volgens een voorbeeld leven, dan leven jullie dus het leven van dat voorbeeld, maar wie zou jullie eigen leven leven als jullie dat zelf niet doen”.

Genoeg stof om over na te denken.