Gisteren een prachtige regenboog vanuit ons huis gezien door onze kleinzoon en snel, snel een camera riep. Ik pakte mijn telefoon en hij kon nog net de regenboog fotograferen. Wat een schoonheid, zo helder waren al die kleuren te zien. Opgetogen stonden we te genieten.

Vandaag had ik een opname voor een podcast door fit.nl. Als die klaar is, zal ik deze podcast op mijn site plaatsen. Twee jongens deden het gesprek. Ik had van tevoren de vragen gekregen maar die had ik slechts met een schuin oog bekeken. Ik merkte het wel hoe het gesprek zou gaan want ik vind het belangrijk om niet de antwoorden van te voren al klaar te hebben. Een beetje open zoeken en luisteren, komt een gesprek vaak ten goede.

We kwamen al snel op mannelijkheid en vrouwelijkheid en allerlei culturele inperkende beelden. Wie is de jager en wie de prooi? En wanneer wordt al die aandacht voor het uiterlijk een probleem? Vragen waar geen eenvoudige, makkelijke antwoorden op te geven zijn. Het gaat niet alleen over tijd die je besteedt aan make-up en sporten, maar als het vele uren per dag wordt, dan zou er een belletje moeten gaan rinkelen. Het motief waarom je iets doet is belangrijk. Verf je je op omdat je naar een feest gaat of durf je zonder make-up niet over straat? Als je drie keer of meer keer per week naar de krachttraining gaat, is dat een probleem of pas als je anabolen gaat slikken?

Niet naar perfectie streven, zei ik, want dan sta je daar met je prachtig opgemaakte gezicht en je spierbundels precies op de goede plek maar als jij niet thuis bent, zien we een leeg omhulsel. Bewonder mij, maar raak me niet aan! Niet vanuit een beeld oordelen. Niet te veel bezig zijn met mannelijkheid en vrouwelijkheid en de daaraan gekoppelde gedragingen maar mens zijn.

Dus aanwezig zijn in je lichaam, jezelf voelen van binnenuit, nieuwsgierig, niet oordelen, maakt je zachter en mooier. Mens zijn, zomaar stralend aanwezig, even genietend van de aanwezige schoonheid, net als de regenboog en verdragen dat ie ook weer verdwijnt.