Geef het beste aan jezelf en de ander

foto uit 1980

Op een of andere manier past deze foto van mij uit 1980 bij dit verhaal.

6 januari 2025 Driekoningen, een nieuw jaar, wat zal dit jaar brengen en wat zal ik dit jaar geven. De drie koningen Melchior, Kaspar en Balthasar gaven het beste van wat ze hadden, namelijk goud, wierook en mirre.

Ik droomde vannacht dat ik op de universiteit was in een oud, vuil klaslokaal. Ik zou zo Trump gaan interviewen. Ik keek nog eens rond en dacht het ziet er hier niet uit. Hoe kan ik in die korte tijd toch iets van aardigheid en orde aanbrengen in deze troep? Ik maakte wat schoon, ruimde wat spullen weg maar het maakte amper verschil uit. Ineens schoot het door me heen, verrek, ik heb me niet voorbereid en het moet ook nog in het Engels. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn om hier ja op te zeggen? Er was niets meer aan te doen. Ik had geen tijd meer om wat dan ook voor te bereiden en daarmee werd ik wakker.

Dat Trump weer president is geworden doet me zeer en maakt me ook een beetje angstig, vooral omdat de democratie met mensen zoals hij uitgehold wordt. Had ik me hierop voor kunnen bereiden? Had ik, hadden wij daar iets aan kunnen doen? En wat kan ik er nu tegenover stellen?

Ik verwacht dat 2025 veel chaos zal brengen, vervreemding, angsten en verdriet en waarschijnlijk ook een paar mooie geschenken, dat kan niet anders, al weet ik niet wat of hoe. En wat kan ik schenken, wat kan ik geven in 2025? Ik geef mijn nieuwe boek Zeg me wie ik ben. Over grenzen van identiteit dat 23 januari uitkomt in een feestelijke en inspirerende middag in het klooster in Huissen. Ik zal zoveel mogelijk aanwezig zijn in ieder contact met een ander mens. Ook ga ik door met het werken aan mijn schaduwkant zodat mijn onvermogen, chaos en verdriet niet leidt tot het lastig vallen van andere mensen. Ik zal gespitst zijn op wonderen en verder zal ik mijn stem gebruiken om de zachte krachten te laten spreken.

Ook is het waarschijnlijk dat ik zal stampvoeten uit nijd en onvermogen en vele tranen zal laten van verdriet. En toch en toch…….. weer aansluiten bij de zachte krachten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

vier + 4 =