erwin olaf

 

We zijn gisteren naar de fototentoonstelling van het werk van Erwin Olaf in het gemeentemuseum Den Haag geweest. We volgen zijn werk al voren maar de foto’s over de vrouwen in Shanghai hadden we niet eerder gezien. Zes Chinese vrouwen van verschillende leeftijd waren groot aanwezig en keken ons aan. Om de buurt spraken ze ook een zinnetje. “Raak me aan” en “hou van me” en “kijk naar mij”. Heel goed verzorgde vrouwen, bijna perfect die allemaal smeekten om aangeraakt worden en dat er echt naar hen werd gekeken en van hen werd gehouden. Het ontroerde me diep. In China schijnt de verhouding tussen mannen en vrouwen nog schever te zijn dan bij ons. Meer Chinese vrouwen zijn hoog opgeleid en kunnen economisch voor zichzelf zorgen. Ze werken hard en doen veel aan hun uiterlijk. Prachtige vrouwen die alleen perfect staan te wezen.
Ik vond dat de hele tentoonstelling een diepe eenzaamheid uitstraalde. Perfecte mensen, alleen en in de kou. Ik vond het ook vervreemdend dat er zoveel bezoekers waren. Grote groepen mensen met heel veel verschillende gezichten en lichamen die ademloos keken naar de foto’s en de video’s. Wat zagen zij?
Zelf zegt Olaf over zijn werk :

“Wat ik het liefst wil laten zien, is een perfecte wereld met een barst erin. Ik wil het beeld verleidelijk genoeg maken om mensen mijn verhalen in te trekken, en dan een klap uitdelen”.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

10 − zeven =