Het meisje dat de boom omarmt. Het meisje dat eindeloos leest. Een van mijn beelden van geluk is een kamer, een soort bibliotheek waarin de mensen van wie ik hou, ieder in een eigen stoel zitten en verdiept zijn in een boek. U begrijpt dat ik onzettend graag in boekwinkels ben en in bibliotheken en dat ik degene ben die veel leest.

Een vriendin vroeg me ooit waarom ik zoveel las. Ik zei in de boeken kan ik mij vinden.

Een stapel boeken die erop wachten om door mij gelezen worden, maken me gelukkig en geven me een gevoel van rijkdom. Ik lees altijd verschillende soorten boeken door elkaar. Op dit moment lees ik het rode boek van Jung, het dagboek 2008-2018 van Arthur Japin,Geluk, een geheimtaal, de pest van Camus en de Ouderdom van Simone de Beauvoir door elkaar, naast elkaar. Vaak met een potlood in de aanslag en verwachtingsvol wat ik nu weer kan leren en wat zich nu wil ontvouwen.

Op de vraag wat mij drijft, zeg ik vandaag, dat ik de tegenstellingen in mijzelf graag wil overstijgen. Het vrouwelijke en het mannelijke, het slimme en het domme, het strevende en het ontvankelijke, het oude en het jonge, het zieke en het gezonde, het lichaam en de geest, het denken en het doen. Het een kan niet zonder het ander! Maar hoe dit te leven? Daar ben ik al mijn hele leven mee bezig.

Als je voor het denken gaat, neem dan je hart mee. Als je voor de liefde gaat, neem dan jouw hoofd met je mee. Liefde is leeg zonder het denken, het denken wordt hol zonder liefde (pagina 173 Jung het rode boek).