foto Barend Boot
Wat was het koud afgelopen weekend. We waren in Drenthe omdat ik in mijn boekenwinkels en bibliotheken tour zondag in Emmen had afgesproken. De oudste zoon woont in Drenthe dus we reden zaterdag rustig eerst daar naar toe. We werden hartelijk ontvangen door schoondochter en zoon en hebben heerlijk vegan gegeten. Goed geslapen in de stilte en het donker. Zondagmorgen reden we naar Emmen. We waren daar nog nooit geweest dus wilden eerst wat rondkijken in de stad. We stapten uit de auto en het was direct snerpend koud. Daar loop ik beroemd te wezen in een uitgestorven stad, helemaal ingepakt en bibberend van de kou.
Toch eerst maar een koffie om op te warmen. Na een half uurtje weer de kou in, handschoenen aan, capuchon op en wandelen in een stille binnenstad op zondagmorgen. Dat zijn momenten dat ik denk “waar doe ik het voor? waarom ben ik niet lekker thuis gebleven, warm op de bank met een goed boek??”. Ik liep dus een beetje in mezelf te mopperen en te kleumen en ineens stonden we voor de grote bibliotheek van Emmen, Facet. Ik stond oog in oog met mezelf. Er was een prachtige groot bord gemaakt, zoals u op de foto kunt zien en ik werd direct een beetje warm. Wat lief.
In de grote bibliotheek werden we ontvangen door twee dames en naar de tweede verdieping gebracht waar het interview zou plaatsvinden. Stoelen en tafeltjes stonden in een halve cirkel opgesteld op zo’n manier dat iedereen ons goed kon zien. De technicus, een ervaren professional, zorgde voor een goed geluid. Annette Timmer een interviewster met veel ervaring opende het gesprek. Mooie balans tussen het persoonlijke en het boek. Ik voelde het publiek zich openen, er werd wat geknikt en geglimlacht tijdens het uur van het gesprek, het resoneerde tussen ons.
Daarna werden er vragen gesteld en ervaringen gedeeld. Bijvoorbeeld hoe lastig het is om het negatieve stemmetje in je hoofd het zwijgen op te leggen. Of hoe vervelend het is om door andere mensen als softie uitgemaakt te worden, omdat je aan mindfullness doet. Over de vreugde van het ouder worden. Over genderstereotypische opvoeding. Opmerkelijk hoe persoonlijk veel mensen durven zijn tijdens zo’n bijeenkomst.
Voldaan reden we van Emmen naar Deventer naar twee dierbare vriendinnen. Het haardvuur brandde, de schotels met kaas, noten en gedroogd fruit, stonden klaar. De wijn werd ontkurkt, de broccolisoep geserveerd en ondertussen deelden wij onze verhalen van zorgen, verdriet en geluk en groei.
Uiteindelijk zondagavond na een lastige autorit met donker en regen en de voorspelling van sneeuw reden we geconcentreerd naar huis. Innig tevreden en dankbaar voor dit weekend, zoemden allerlei flarden nog langdurig door me heen. En ook nu op maandagmorgen, terwijl het grijs en koud is, voel ik me zacht, wat moe en warm. Wat heerlijk om zo deel te mogen hebben aan de wereld.