Vanmorgen las ik in de Trouw het bericht dat drie hoogbejaarde nonnen hun voormalig klooster hadden gekraakt. Blijkbaar waren ze tegen hun wil in een rusthuis geplaatst. Regina 86, Bernadette 88 en Rita 81 hadden jaren in het klooster gewoond en hadden heimwee naar het klooster. Op Instagram plaatsen de zusters nu berichtjes en hun volgers nemen toe. Ik hoop zo dat ze daar mogen blijven.

Vrijdag 12 september hielden een groep vrouwen tussen de 52 en 74 hun eerste live bijeenkomst van bendeleiders. Ben de leider. Nou daar zouden de nonnen prachtig bij passen omdat de missie van de Bendeleiders is om het negatieve beeld over oudere vrouwen op een creatieve en intelligente manier aan diggelen te slaan. Nee niet door de slaan maar door zichzelf te laten zien op tal van plekken. In de bestuurskamer, ziekenhuizen, universiteiten, media en op straat en hun kennis en ervaring aan te bieden.

Op 10 september 2025 zat ik samen met Christien Brinkgreve en Gloria Wekker (alledrie 70 plus) in de prachtige theaterzaal van de Openbare Bibliotheek van Utrecht die uitpuilde van de vrouwen en een enkele man te spreken over meer ruimte voor vrouwen. Nog terug te kijken bij studium generale Utrecht. De zaal vol vrouwen van allerlei leeftijden zinderden.

Zijn deze drie ervaringen van oudere vrouwen toeval? Nee zeker niet. Het broeit, het vlamt en het zoemt en het is duidelijk dat de tijdgeest schreeuwt om een nieuw elan, een nieuwe ruimte. De oude beelden over vrouwen en mannen loslaten omdat ze steeds minder goed functioneren. Nee niet teruggrijpen naar wat is geweest, zoals de tradwives doen en de giftige mannelijkheid die vasthouden aan traditionele rolverdeling. Ook het altijd aardig gevonden willen worden, de behaagzucht van meisjes en vrouwen opgeven omdat het ons klein maakt en houdt. Durf te staan voor wat je wilt.

Laten we elkaar bemoedigen en open zijn over wat ons klein houdt en wat ons licht doet aansteken. Er zijn ook dappere jongere vrouwen die zichzelf vorm weten te geven. Laten we onze bubbels doorbreken en vormen zoeken om het gesprek tussen de generaties levendig te houden. We kunnen veel van elkaar leren.

Minder ik en meer wij. Altijd te paard zoals de titel van de biografie van Renate Dorrestein luidt maar daarover een andere keer.