Copyright Foto: AD/Misset koffie

Gisteren een mooie wandeling gemaakt langs de Kromme Rijn. Een heel afwisselend landschap met weilanden, koeien en schapen. Prachtige wolken in een blauwe lucht. Vervallen landhuizen met wilde tuinen. Een stukje bos. Ook al weet ik niet zeker of die bomen, het woord bos verdienen. Maar het was fijn lopen. Goed voor mijn knie en oedeem en een goede manier om een gesprek te voeren.

Ik hou van die manier van praten. Rustig naast elkaar lopend, elkaar wijzend op een aalscholver en een reiger, klaprozen en kijk uit daar komt een racefietser. De hectiek van de afgelopen week zo voelbaar in mijn lichaam. We hebben onze moeder verhuisd naar een verzorgingshuis en dat was emotioneel en veel regelen. Een hoge hartslag en een beetje benauwd en een vol hoofd als duidelijke symptomen van teveel.

Het lichaam zegt doe maar rustig. B. die helemaal in de gloria is omdat hij de eerste prijs heeft gewonnen met koffie is niet te stoppen. Ook aan hem zie ik dat fijne dingen in het leven veel energie kosten. Ik vind het al moeilijk om zelf wat ontspannen door het leven te gaan maar met een hieperdepiep partner is dat lastiger. In verbinding blijven vanuit rust terwijl de ander op sneltreinvaart wil gaan, hoe doe je dat?

Het winnen van een prijs leidt tot nog meer druk in plaats van tot ontspanning. Dat kan ik me ook herinneren van de tijd toen ik de docent van het jaar prijs won. Wonderlijk eigenlijk. Je zou verwachten dat een mens dan even op zijn lauweren zou kunnen gaan rusten. Maar nee hoor, de man met de zweep staat alweer klaar.

Ik heb nog veel te leren maar mijn lichaam is een goede gids. Rustig wandelen en goed om me heen kijken is voor mij een prima manier om weer te landen. Samen naar het water kijken dat glinsterend door het landschap slingert. Vandaaruit ga ik deze week weer aan de slag.