Afgelopen week heeft Yvonne Lankhaar een podcast opgenomen met mij over chronisch ziek zijn en identiteit.
Ze had mijn boek Zeg me wie ik ben heel goed gelezen. Het lichaam is altijd in het nu en kan ons vertellen hoe het met ons gaat. Merleau-Ponty is de eerste wetenschapper die analyseerde hoe het lichaam is, zoals wij het ervaren.
Vanmorgen ging ik voor de eerste keer naar een nieuwe oedeemtherapeute. Mijn oude therapeute ging jammer genoeg met pensioen. Mijn veilige haven van het ondersteund worden in mijn lymf oedeem problemen moest ik verlaten. Ik trof een aardige en belangstellende oedeemtherapeute die nadat ik mijn verhaal van kanker, operatie, chemo en bestralingen had gedaan, mijn buik en benen wilde zien. Dat voelt altijd kwetsbaar. Ze voelde dat er behoorlijk wat vocht in mijn liezen, buik en vulva zit en begon met masseren. Ondertussen vertellend dat er steeds nieuwe middelen worden ontwikkeld voor compressie. Ze tapte daarna mijn bovenbenen in met tape om het afvoer te bevorderen. Volgende week terugkomen.
Ik voel me geen chronische zieke maar heb wel een chronische aandoening. Doordat er veel lymfen zijn weggehaald tijdens de operatie is mijn lymfsysteem beschadigd. Het lymfestelsel speelt een belangrijke rol in het afweersysteem van het lichaam dat nu dus minder goed haar werk kan doen. Om die reden loop ik veel, let ik op mijn eten, sport ik en rust ik als ik moe ben. Ik probeer zoveel mogelijk mee te bewegen met wat mijn lichaam nodig heeft. Toch voel ik me meestal geen patiënt en maakt de chronische aandoening geen onderdeel uit van mijn identiteit behalve als het heel erg opspeelt en ik pijn heb wat gelukkig niet zo vaak gebeurt.
Het was een fijn gesprek. Ik voelde me gezien en gehoord door de vragen en opmerkingen die Yvonne maakte. En ik bleef na het gesprek nog een poosje sudderen over de relatie chronische ziekte en identiteit. Zodra deze podcast online komt, laat ik het weten.
