Boekenparadijs mijn voedsel voor de ziel

Boekhandel Pettinga

Ik wilde jullie deze foto van ons boekenparadijs niet onthouden. Nu er in deze coronatijd nog maar weinig mogelijk is, is de boekhandel een oase van rust en een rijkdom aan kennis. Ik kom er altijd graag, laat ik daar duidelijk over zijn, maar in deze tijd geniet ik nog meer van onze boekwinkel. Het is een oord van vriendelijkheid en een schatkamer met geheimen die onthuld willen worden en mij roepen Neem mij!

Vriend Pete waaide twee dagen bij ons binnen en we hebben heerlijk gewandeld, gepraat, heerlijk gegeten en uiteraard een bezoek gebracht aan boekhandel Pettinga. We kochten vijf boeken; Marieke Lucas Reinders, de nieuwe biografie over Hannah Arendt, In levende lijve van Nelleke Nicolai, Deborah Levy, dingen die ik niet wil weten en Wat scheelt eraan van Sigrid Nunez. Als jij nou snel begint met Mijn lieve gunsteling, die titel alleen al, dan kom je volgende week weer en dan kan ik het lezen en waar zal ik dan mee beginnen? Hebberig zijn we dan en gelukkig als kleine kinderen met onze verworven schatten en we struikelen over onze woorden.

Ook sturen we elkaar via de mail tips over stukken en boeken die we lazen, zoals vandaag een klaterende artikel uit de Trouw van afgelopen zaterdag, over Manon Kerkhof, een gynaecoloog die in Haarlem een kliniek voor vrouwenzorg op heeft gezet en een boek heeft geschreven over vrouwen na de overgang Ook leuke meisjes worden vijftig. Alleen het lezen van dit artikel geeft al energie.

En dan hoor ik op het journaal dat jonge mensen nog zo weinig lezen en zie verveelde middelbare scholieren in hun stoel hangen die de ervaring dus niet kennen van nieuwe wegen aangereikt te krijgen via boeken. Wonen in een boek en steeds langzamer gaan lezen omdat het boek nog niet uit mag.

Ik schreef het eerder dat vriendschap zo belangrijk is in mijn leven. Mijn somberheid en zorgelijkheid wordt vloeibaarder na een gesprek met een fijne vriendin zoals Femke, die even koffie kwam drinken of Pete die twee dagen bleef of Barend met wie ik wandelde en ook teksten kunnen die functie vervullen. De functie van dat er iets wordt aangeraakt in me waardoor ik weer ga stromen. Lees mensen, lees en laat je raken, je hoeft het niet alleen te doen. Vele mensen zijn ons voor gegaan en beschrijven hun verhalen waar wij ons mee kunnen voeden en verrijken.

3 gedachten over “Boekenparadijs mijn voedsel voor de ziel

  1. Lieve Liesbeth

    Ik deel zo dat gevoel. Als ik een boek uit heb en nog even geen opvolging heb, ben ik echt onrustig.

    Hoe heerlijk om de kleinkinderen steeds weer te horen vragen om boekjes ‘ Omi, boekie lezen’. En dan zitten we op de bank en lees ik voor. Met hoeveel heldinnen leven wij niet, mijn kleindochter nu met Filomeentje die helemaal niet bang is voor de heks.

    Groet

  2. Zo herkenbaar…..lees haast extra langzaam om het boek, de boeken niet uit te willen lezen.
    Door ons bescheiden poëzie clubje….houden we contact….zo waardevol.
    Fietsen graag naar de boekwinkel in Delft….oh een feestje.
    Nu ik schrijf…zou ik zo richting Delft tussen de graslanden willen gaan..
    Veel leesplezier met je dierbaren!!!

  3. Heerlijk lezen, en vooral ook het vinden van een goed boek bij boekhandel Pettinga te Wijk. De eigenaresse is zelfs al 45 jaar ong een heeeeele goede vriendin n we hebben nog samen in de boekhandel gestaan.
    Wat een assortiment, en niet in de winkel dan wordt het boek voor je besteld.

    Interessant dat boek over vrouwen na de overgang. Ik heb mij als coach verdiept in de overgang, als bron van kracht. Je overleeft het en het brengt je zelfs iets.
    Dus dank voor de tip, ik ga het boek bestellen.

    Vooral boeken blijven lezen zou ik zo zeggen, goed voor je brein.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

9 + zeven =