Over zeven jaar is 52 procent van de banen in handen van robots las ik op de NOS app. Nu al schijnt 29 procent van het werk uitgevoerd te worden door robots.

Met het verschijnsel seksrobot maakte ik kennis via de documentaires van Jelle Brandt Corstius en hij moest daarvoor nog naar Japan. Nu schijnen er ook seksrobots gemaakt te worden in Nederland en de robots leren Nederlands. Mond en ogen kunnen al bewegen en andere lichaamsdelen zullen zeker volgen.

Opvallend vind ik dat er alleen robots gemaakt worden met een vrouwenlichaam.
Er overvalt mij een diep gevoel van treurigheid als ik dit bericht lees. Ik herinner me de documentaire nog goed waarin een slanke man van een jaar of veertig innig tevreden zijn vrouwenpop mooi aangekleed heeft en haar naast hem op de bank had gezet.

Uiteraard nam hij haar ’s avonds mee naar bed. De pop is dus nu een robot geworden die steeds meer kan en steeds meer op een echte vrouw gaat lijkt. De NRC van dit weekend had het over zinnetjes als “het is fijn als je wat glijmiddel wilt gebruiken” en uitroepen van genot.

En juist dat laatste stoort me. Er wordt interactie mee gesuggereerd, terwijl het meer masturbatie is dan seks met een ander. Het is seks met jezelf. Had ik net vorige week geschreven dat het erop lijkt dat de vrouw als decoratie aan het minderen is, verschijnt er nu weer een zeer klassiek beeld van de vrouw als altijd beschikbaar.