Aan de universiteit van Amsterdam is Annemarie van Oosten gepromoveerd op het onderwerp ‘Wat doen het maken en plaatsen van sexy selfies op sociale media op het seksueel gedrag en seksuele zelfbeeld van jongeren? Wat is de invloed van al die beelden van jezelf op je identiteit ontwikkeling? Wat is de rol van seksualiteit en er sexy uitzien?

1 foto met neplach per jaar

Als kind in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd ik een keer per jaar gefotografeerd door de schoolfotograaf. Daarnaast had een vriendin van mijn moeder een camera en maakte foto’s van ons tijdens onze eerste heilige communie en feesten als het 12,5 jarige huwelijk van mijn ouders. Ik sta er bijna altijd onzeker op. Ik wist me geen houding te geven als de camera op me werd gericht en meer dan een neplach kon ik er niet uitpersen. U begrijpt dat ik weinig foto’s van mijzelf heb als kind en adolescent. We hadden slechts één spiegeltje in huis. Een klein rond spiegeltje naast de kapstok, waar mijn moeder een blik in wierp als ze het huis verliet. Mijn moeder was onze spiegel.

De seksualisering van het schoonheidsideaal

Met de opkomst van de mobiele telefoon, had iedereen ineens een camera. Mischa Melita van Opzij heeft me geïnterviewd over dit onderwerp. We hebben ruim veertig minuten met elkaar gesproken. Het artikel wordt in het meinummer van Opzij gepubliceerd. Het boeiende gesprek ging vooral over de seksualisering van het schoonheidsideaal. Het spel om sexy gevonden te worden door meisjes van twaalf en dertien, meestal zonder seksuele ervaring, via de talloze zelffoto’s roept bij mij de vraag op: “Met welke blik, met wiens ogen, vanuit welk perspectief, worden deze foto’s genomen?”

Door: Liesbeth Woertman.