Deze week kreeg ik Judith Smeets, een huidtherapeute in opleiding op bezoek. Zij wilde mij interviewen voor haar onderzoek naar aanleiding van mijn boek ‘Psychologie van het uiterlijk’.
Het onderzoek heeft als hoofdvraag: Lees verder
In Zembla was een week of drie geleden een documentaire over middelen die de huid bleken. Veelal illegale middelen die naast het bleken ook schade aan de huid toebrengen.
Het merk Ponds van Unilever had een aantal jaren geleden in Nederland een reclame van een man en een vrouw in een weiland. Mooie muziek onder het plaatje. De man haalt een camera tevoorschijn en zoemt in op de vrouw. Treurige muziek onder dit plaatje. Wat blijkt er zijn enkele ragfijne lijntjes te zien rond de ogen van de vrouw. .
Het merk Ponds komt in beeld. De vrouw trekt zich terug en gaat driftig aan het smeren. Twee weken later is dezelfde scene te zien. Man zoomt in maar nu zijn de lijntjes uiteraard verdwenen. Dankzij smeren met Ponds. Lachend en gelukkig vallen de man en de vrouw elkaar in de armen.
Deze reclame is in Nederland van de buis, maar was tot voor kort in Australië te zien. Nu zie ik een soortgelijke reclame anno in India.Hier gaat het om een ‘bleekmiddel’.
De relatie tussen een cosmeticaproduct en geliefd worden, is een doeltreffende strategie van reclamemakers.
Door: Liesbeth Woertman.
Vroeger was alles beter?
Vroeger moesten mannen nog mannen zijn. Kalend, bierbuik en een geur die rook naar het eigen lichaam. Het maakte allemaal niks uit. En nu? Nu is dat voorbij. Voorgoed voorbij. Kaalheid is een keuze, een bierbuik is een uitdaging en we herkennen de man aan zijn parfum in plaats van zijn zweet. Is dat een verbetering? De meeste vrouwen zullen zeggen van wel. En waarschijnlijk zijn de meeste mannen het ook wel met hen eens.
Maar als het uiterlijk steeds belangrijker wordt, hoe komt dat dan? Aan de ene kant komt het volgens mij doordat mannen de tijd en de middelen hebben om aandacht te besteden aan het zichzelf. Een anti-rimpelcrème hier, een spuitje botox daar, voor niets gaat de zon op. Maar wat te denken van de commercie? Zonder aanbod geen vraag. En de schoonheidsindustrie creëert dag in dag uit vraag door het zenden van directe en verhulde reclameboodschappen.
De massa-industrie heeft haar nieuwe prooi volledig in haar klauwen. De prooi, het mannetjesmens, laat ze niet meer los. Met al maar méér infotainment, méér advertorials en nog weer nieuwe, slimme marketingtrucs die je onbewuste erop wijzen dat schoonheid een keuze is. Schoonheid anno nu is een keuze en wie lelijk is, is dom. Vroeger was dat anders. Wie mooi was had geluk, wie lelijk was had pech. Nu je aan jezelf kunt sleutelen tot je een prinsje of prinsesje bent is de pechfactor gereduceerd tot 0. Tenminste, zo wil de beauty-industrie ons doen geloven.
Hoever moeten we ons laten leiden door de miljardenindustrie die de schoonheidsmarkt is? Volgens mij is het onzinnig om bedrijven als de ultieme boosdoener af te schilderen. Ik ben blij met tandpasta, deodorant en wellicht ook wel die ene crème. Maar hoever moet je gaan en in hoeverre is je eigen mening ook echt je eigen mening? Veel mensen gaan onder het mes van de plastische chirurg en ‘doen dat voor zichzelf’. Maar zouden ze het ook doen als ze alleen op een onbewoond eiland wonen? Een eigen mening is altijd gevormd door je omgeving, hoe graag we ook denken dat we meester zijn over ons eigen brein.
Als ik dag in dag uit geconfronteerd wordt met hagelwitte en gebleekte tanden, denk ik dat het de norm is. Maar moeten mijn tanden echt witter dan wit zijn om mij gezond en prettig te voelen? Dat bepaal ik zelf. Toch? Ben ik immuun voor de wet van de meerderheid, voor reclames? Als ik de enige ben zonder onnatuurlijk witte tanden, voel ik me dan nog mooi? In een wereld vol gefotoshopte modellen en verbouwde media-iconen kun je echt en onecht al gauw met elkaar verwarren.
Volgens mij is bewustwording belangrijk. De fabrikanten die geluk uit een potje verkopen en de klinieken die een mooiere versie van jezelf beloven, willen maar één ding. Je poen. Dat is hun goed recht, maar wees je daar als consument wel van bewust. Welke keuze je ook maakt.
Door: A. Bouman.
Proost!
Lekkende siliconen of vulmiddelen die vreemde verdikkingen in het gezicht geven zijn met enige regelmaat in het nieuws.
Ik was eens op een partijtje van schoonheidsspecialistes. Een fabrikant van vulmiddelen vertoonde zijn kunsten. Er werden vrijwilligers uit het publiek gevraagd. Met verbazing zag ik dat vrouwen op een podium zomaar iets in hun gezicht lieten spuiten. Het praatje ondersteunt met powerpoint met grafieken zag er blijkbaar vertrouwenswekkend uit.
Daarna werd er champagne uitgedeeld.
Geen idee wat de opleiding was van de man die de spuit hanteerde.
Wondermiddel
De leugens over de werking van crèmes heeft zich nu ook uitgebreid naar de vagina.
We smeren al voor miljarden op ons gezicht en lichaam dus vanuit commercieel oogpunt is het te begrijpen dat er nu ook een crème voor de vagina is ontwikkeld.
Maar of Nederlandse vrouwen zich dit laten aansmeren?
Bekijk het filmpje uit India: