Nog steeds nagenietend van de vele prachtige lezingen tijdens het symposium Eros en Liefde, wil ik graag de bijdrage van Mustafa Stitou met u delen. De dichter opende het symposium met een gedicht of zeven. Zijn nieuwste bundel heet Tempel. Veel van zijn gedichten gingen over de liefde. Maar Stitou had heel verrassend ook een gedicht gekozen over liefdeloosheid. Hij las het op een wat vlakke toon voor. Lees verder
Eros en Psyche
De begrippen eros en liefde staan centraal in het tweedaagse symposium van 23 en 24 april. Het symposium vindt plaats aan de Universiteit van Utrecht. De aanpak is multidisciplinair. Kunstenaars en schrijvers komen aan het woord, naast theologen, filosofen, psychologen en literatuurwetenschappers. Eros is een intrigerend begrip. Het bestaat in vele gedaanten. Het verwijst naar verlangen, naar intenties, naar lichamelijke sensaties en er zijn vele romans aan gewijd. Denk bijvoorbeeld aan Madame Bovary. Lees verder
Mijn partner en ik werken allebei vele uren en leven soms behoorlijk langs elkaar heen. Om die reden hebben we één keer per maand liefdesdag. Dat houdt in dat de ene een fijne dag maakt voor de ander. Degene die aan de beurt is om de liefdesdag te organiseren, kan beslissen om veel of weinig geld te uit geven. Veel of weinig uitjes te doen. Heel dicht bij huis te blijven of verder weg, dat maakt allemaal niet uit.
Er is maar één regel en dat is dat de dag gemaakt moet zijn om de ander te verwennen en liefdevolle aandacht te geven. Voorbeelden van activiteiten zijn: het voorgelezen krijgen van gedichten, museumbezoek, nieuwe vragen voorgelegd krijgen en elkaar lang in de ogen kijken. Lees verder
De wereld staat in brand. Hamas en Israël alweer slaags. Oekraïne waar mensen moeten leven met grote onzekerheid, omdat het onduidelijk is wie de goede en wie de vijand is. Beschietingen komen van alle kanten.
Ik verlies al zo vaak de hoop in mijn welvarende Nederland. Moedeloos word ik van al die oorlogsbeelden. Dan heb ik de literatuur en de filosofie hard nodig. Ik lees Kierkegaard ‘Wat de liefde doet.’ Hij schrijft op pagina 255:
“Niemand kan hopen zonder tegelijkertijd liefdevol te zijn, hij kan niet hopen voor zichzelf zonder tegelijkertijd liefdevol te zijn, want het goede bezit een oneindige samenhang. Maar is hij liefdevol, dan heeft hij tegelijkertijd hoop voor anderen. En in dezelfde mate waarin hij hoop heeft voor zichzelf, in precies diezelfde mate heeft hij hoop voor anderen. Want precies in dezelfde mate waarin hij hoop heeft voor zichzelf, in precies dezelfde mate is hij een liefdevol mens. En in dezelfde mate waarin hij hoop heeft voor anderen, in precies diezelfde mate heeft hij hoop voor zichzelf.
Hoop alles, geef geen mens op, want hem opgeven betekent: je liefde voor hem opgeven. En als je je liefde voor hem opgeeft, dan houd je er zelf mee op een liefdevol mens te zijn”.
Op een of andere manier geeft deze tekst mij hoop. Het relationele aspect van liefdevol zijn, komt hier sterk in naar voren. Het gaat niet om het populistische navelstaren van ‘Als ik maar gelukkig ben’. Juist het in de grond ondeelbaar zijn van ‘ik en ander’ laat Kierkegaard mooi zien.
Altijd, in elke omstandigheid liefdevol blijven, wat zou ik dat graag kunnen.
Door: Liesbeth Woertman