Cosmetische chirurgie aan banden?

Edith Schippers

Het kan niemand ontgaan zijn dat minister Schippers het schimmige terrein van cosmetische ingrepen, wil reguleren. Eindelijk hoera! Of juichen we te vroeg? Want wat wil de minister nu eigenlijk aan banden leggen?

Het meest helder is de invoering van een minimum leeftijd. Het is een verstandig besluit om de minimumleeftijd voor het ondergaan van een cosmetische ingreep op 18 jaar te zetten. Juist omdat veel meisjes tussen de 11 en 17 jaar erg onzeker zijn over hun uiterlijk en  nog volop in ontwikkeling is het verleidelijk om een cosmetische ingreep te overwegen.

Liposuctie vergaande chirurgische ingreep

Wat wil de minister doen tegen de beunhazerij in de cosmetische chirurgie? In haar advies staat te lezen dat ze wil regelen dat mensen die rimpels vullen bevoegd moeten zijn om dit te mogen doen. Maar dat geldt  misschien nog wel sterker voor de vraag wie er een liposuctie uit mag voeren of een andere vergaande chirurgische ingreep.

De belangrijke vraag wie is bevoegd, gekwalificeerd en bekwaam om welke ingreep uit te oefenen, blijft nog open. Dat is meer dan jammer omdat daardoor mensen onnodig beschadigd kunnen worden.

De belangrijkste vraag

De belangrijkste vraag wordt niet gesteld. Die vraag luidt: wat denken vrouwen op te lossen met een cosmetische ingreep? Welk verlangen ligt hier echt aan ten grondslag?

Door: Liesbeth Woertman

 

 

 

 

Hoe handelt een cosmetisch arts?

Angelina

Een paar dagen geleden beschreef cosmetisch arts een casus uit zijn praktijk. Een dame wilde een ‘extreem’ uiterlijk. Hieronder leest u hoe hij op dit verzoek reageerde.

Casus:

Een dame heeft een lipvergroting ondergaan in mijn praktijk. Ze heeft in het verleden ook een borstvergroting ondergaan. Ze belt mij een week later op omdat haar man en vriendinnen niet genoeg het verschil konden zien (die zij overigens wel ziet). De lippen zien er te ‘natuurlijk’ uit.

Ze zegt er dan ook bij dat: “U heeft mooi werk afgeleverd maar in mijn kringen houden we van wat extremer”. Ze zegt echter ook dat haar kinderen niet zo blij zijn met de behandelingen van hun moeder. “Ik krijgt door mijn sexy uiterlijk namelijk meer aandacht van mannen dan mijn dochter.”

Mijn werkwijze:

Ik heb als cosmetisch arts een duidelijke visie over wat “het eindpunt”moet zijn van een behandeling. Deze “artistieke” visie is gekleurd door mijn werk als semi-professioneel (portret-)schilder. Ik ben van mening dat in een gezicht de aandacht uit moet gaan naar een aantal focuspunten. Ik vindt dat de natuurlijke blik naar de ogen moet gaan en in beperkte mate de mond. In tegenstelling tot de visagie, die vooral ogen en de mond accentueren, behandel ik als cosmetisch arts vooral de punten die afleiden van deze focuspunten.

Haar verzoek wekte weerzin op

Dit kunnen rimpels zijn, wallen of in het geval van deze dame een hele dunne mond zijn. Het eindpunt van een geslaagde ingreep is voor mij als mijn blik na afloop van nature naar de ogen worden getrokken. Met de ogen communiceer je en druk je jezelf uit. Dit was in het geval van deze mevrouw ook het geval. De mond was na afloop in harmonie met het gezicht en de blik ging van nature naar de ogen. Haar verzoek tot “extremer” wekte in alle eerlijkheid dus weerstand bij mij op.

Klant moet zich veilig voelen

Echter, als arts vind ik dat mijn eigen visie met betrekking tot wat mooi en gewenst is een relatieve waarde heeft en dat ik mij dienstbaar aan de persoonlijke smaak van de “klant” moet opstellen. Dit betekent overigens niet dat ik kritiekloos meega met alles wat de klant vraagt, maar wel dat ik me wel zo opstel dat de klant zich begrepen en veilig voelt om haar wensen cq angsten aan me mede te delen, zonder dat de cliënt bang is dat ik haar veroordeel. Het uiterlijk van de meeste vrouwen is een gevoelig punt.

Ethisch en juist gedrag begint met het concretiseren en uitvragen van de hulpvraag. Wat heeft zij in gedachten als zij spreekt over iets “ extremer”? Ik vroeg haar daarom om tijdens onze volgende ontmoeting een aantal foto’s mee te nemen. Haar ideaalbeelden bleken Angelina Jolie en Julia Roberts te zijn.

Julia RobertsIk heb haar toen uitgelegd dat deze filmsterren lippen hebben die supranormaal (meer dan gemiddeld)zijn. Supranormale lippen (maar bijvoorbeeld ook borsten) kunnen als sexier of glamoureuzer worden gezien, maar kan al snel omslaan naar iets wat als “ lelijker” of “ordinairder” wordt ervaren. Andere gelaatstrekken (jukbeenderen etc) kunnen ervoor zorgen dat deze bandbreedte groter wordt. Met andere woorden de lippen van Angelina Jolie kunnen als lelijk of vulgair worden ervaren in een gezicht met andere gelaatstrekken.

Ik heb haar toen inzicht gegeven wat naar mijn idee de bandbreedte van haar lippen in haar gezicht was en dat ik ook niet bereid was om deze te overschrijden. Te veel opgespoten lippen kunnen namelijk een soort “chimpansee” effect geven, omdat de lippen veel te veel naar voren gaan staan. De verhouding is in het zijaanzicht dan helemaal zoek.

Kwaak

Een subtielere weggever van opgespoten lippen is het zogenaamde duckface-syndroom. Door lokaal lippen op te spuiten, komt er een soort skischans die veel mensen niet bewust waarnemen, maar die ze wel onbewust met “nep” associëren. Als je eenmaal weet waar je op moet letten, herken je dit zo. Deze look wordt over het algemeen door veel mensen ook als lelijk en onnatuurlijk ervaren.

Nadat ik haar dit uitgelegd had, konden we snel overeenstemming bereiken over wat de grenzen van het lipvolume zouden moeten zijn. De weigering om aan zulke praktijken mee te werken zijn niet alleen om haar te beschermen, maar (om eerlijk te zijn) ook om mijn eigen reputatie te beschermen. Het resultaat van mijn behandelingen zijn namelijk ook mijn visitekaartje. Ze had begrip dat ik niet de dokter wil zijn waar patiënten onnatuurlijke lippen krijgen aangemeten.

Ik was echter wel bereid om binnen deze grenzen met haar smaak (en die van haar man) mee te gaan. Als een cliënt een beetje glamour in haar leven wil en ze door deze behandeling het gevoel krijgen een beetje bij de ‘rich and famous’ te horen, dan vind ik dat dit moet kunnen. Door een klein beetje volume ook boven de lippen te spuiten kan je een “extremere”, “supranormale” of “glamoureuzere” look creëren die niet met het “duckface” syndroom gepaard gaat. Als ze meer zou willen, dan zou ik haar jukbeenderen iets sterker moeten laten uitkomen om een tegenwicht te geven in haar gezicht.

Ik gaf aan dat ik vertrouwen had in mijn artistieke kwaliteiten om een echt “wow”-effect te creëren maar dat (afgezien van het zeer hoge kostenplaatje) ze dan wel de kans liep om door buitenstaanders alleen maar als sexy te worden gezien. Ik wees haar erop dat dit sexy en zeer “vrouwelijke” uiterlijk haar in haar andere rollen (zoals moeder, vriendin of werkneemster) zou kunnen remmen. De “glamour” verpakking zou dan de inhoud gaan overschaduwen. De patiënte was naar mijn idee een zelfbewuste vrolijke vrouw die heel benaderbaar overkwam.

Met andere woorden zij begreep dat als je als vrouw (of man) niet alleen maar kaviaar moet eten, maar dat je soms ook naar zuurkool snakt.

Rogier Meulenaar is cosmetisch arts en heeft dit artikel op persoonlijke titel geschreven. Rogier werkt voor de Praktijk voor Injectables.

 

Ethiek van de cosmetische geneeskunde

Barbie

Laat u stem horen over cosmetische chirurgie!
De komende weken brengen we op dit blog een discussie op gang over cosmetische chirurgie. Moet een arts alle cosmetische ingrepen doen die de patiënt vraagt? Welk probleem lost cosmetische chirurgie eigenlijk op? Waar ligt de grens? Wie bepaalt dat? Geef uw mening in de reacties. 

Het vakgebied van de cosmetische geneeskunde roept over het algemeen extreme reacties op in de samenleving. Ik merk dit nog het meest als ik op feestjes vertel dat ik cosmetisch arts ben. Soms is men uiterst gefascineerd en enthousiast maar ik krijg ook reacties waarmee men direct of indirect de morele integriteit van een cosmetisch arts in twijfel trekt.

Ik begrijp echter wel waar deze reacties vandaan komen. De cosmetische geneeskunde is niet alleen een nieuw vakgebied waar op dit moment de ontologische morele normering ontbreekt, maar is ook een miljoenenindustrie die bij volledige culturele acceptatie uiterst zichtbaar in de samenleving zal zijn. Dit tezamen zorgt ervoor dat het gevaar bestaat dat ijdelheid cq onzekerheid kan worden misbruikt om behandelingen te verkopen die daadwerkelijk het welzijn van de cliënt kunnen schaden.

Culturele normen worden opgerekt?

Maar er bestaat ook een gevaar voor de samenleving. Een aantal feministische denkers maken terecht de opmerking dat door de mogelijkheden van cosmetische chirurgie de culturele normen van normaal wordt opgerekt. Zij wijzen op het gevaar dat door deze oprekking “het normale” in de toekomst als abnormaal kan worden beschouwd.

borstvergrotingEen recent voorbeeld van dit verschijnsel is waarin vanuit een Engels gezin grote druk wordt uitgeoefend op een meisje van 14 om een borstvergroting te ondergaan omdat de anderen leden van de familie dit ook gedaan hebben.

Met het verschijnen van nieuwe behandelmethodes om op een snelle en veilige wijze het uiterlijk te veranderen wordt de samenleving door het ontbreken van een conventionele medische indicatie met nieuwe morele dilemma’s geconfronteerd.

De cosmetisch arts moet afgewogen beslissingen maken

Dit is de situatie waar de cosmetisch arts elke dag afgewogen beslissingen moet maken uit de verscheidene alternatieven tot handeling. Je kunt het als cosmetisch arts echter niet snel goed doen, omdat de goede redenen van de verschillende alternatieven (waaronder verbod of non-participatie) altijd mee resoneren.

Dit vraagt daarom om verdere deontologische verdieping van de morele vragen van dit nieuwe vakgebied zodat algemeen geaccepteerde ethische richtlijnen op het vakgebied van de cosmetische geneeskunde via het proces van discours kunnen worden gevormd.

Op verzoek van professor Liesbeth Woertman, (hoogleraar Psychologie aan de Universiteit van Utrecht) stel ik daarom de komende weken 3 casussen beschikbaar uit mijn praktijk, die als startpunt kunnen dienen voor een publieke discussie.

Deze casussen zijn gebaseerd op concrete situaties in mijn praktijk maar zijn op wezenlijke punten veranderd om de privacy van mijn patiënten te waarborgen. Bij voldoende animo en reacties is het plan om mijn eigen handelswijze en de bijbehorende beweegredenen op deze casussen weer te geven.

Casus 1:

“Een dame heeft een lipvergroting ondergaan in mijn praktijk. Ze heeft in het verleden ook een borstvergroting ondergaan. Ze belt mij een week later op omdat haar man en vriendinnen niet genoeg het verschil konden zien (die zij overigens wel ziet). De lippen zien er te “natuurlijk” uit.”

Ze zegt er dan ook bij dat: “U heeft mooi werk afgeleverd maar in mijn kringen houden we van wat extremer”. Ze zegt echter ook dat haar kinderen niet zo blij zijn met de behandelingen van hun moeder. “Ïk krijgt door mijn sexy uiterlijk namelijk meer aandacht van mannen dan mijn dochter”

Drs Rogier Meulenaar MD Msc.BA, Cosmetisch arts bij de Praktijk voor Injectables

De arts heeft dit artikel op persoonlijke titel geschreven.

Belgen lopen voorop

Dokter B

Laat u stem horen over cosmetische chirurgie!
De komende weken willen we op dit blog een discussie op gang brengen over cosmetische chirurgie. Moet een arts alle cosmetische ingrepen doen die de patiënt vraagt? Welk probleem lost cosmetische chirurgie eigenlijk op? Waar ligt de grens? Wie bepaalt dat? Geef uw mening in de reacties. Vandaag bijt ik (Liesbeth Woertman) de spits af. Donderdag volgen enkele praktijkcasussen van een cosmetisch arts. Uw mening is zeer welkom!

Nederlanders zijn vaak trots op het feit dat zij voorop lopen in de wereld. Maar wat betreft regulering van cosmetische ingrepen, gaan de Belgen ons voor. Op 21 maart jl., had de NRC een interessant artikel over een gynaecoloog (!) die borstoperaties bij vrouwen had uitgevoerd. Vier vrouwen hebben een rechtszaak tegen deze man aangespannen. Zij kregen last van infecties, bobbeltjes, gevoelloosheid rond de tepels, verharding, asymmetrie en lelijke littekens. De gynaecoloog deed zich voor als borstchirurg. 

Mag iedere arts, elke ingreep uitvoeren?

De vraag is mag iedere arts, elke cosmetische ingreep uitvoeren? De SP stelde Kamervragen aan minister Schippers. Hoe denkt zij over een verbod op reclame voor cosmetische chirurgie? Edith Schippers brengt de risico’s van de cosmetische chirurgie in kaart. Over enkele maanden komt ze met een advies. Ik ben benieuwd naar dat rapport over de risico’s.

De Belgen hebben wel een beslissing genomen. Geen reclames meer voor cosmetische chirurgie. Daarnaast zijn regels omschreven over wie welke ingreep mag uitvoeren.

Kom op Nederland: aan de slag. Weg met de beunhazen in de cosmetische chirurgie! Stel dat het lukt om alleen artsen die daartoe bevoegd zijn, cosmetische ingrepen te laten verrichten, zijn we er dan? De negatieve effecten na een ingreep zullen verminderen en dat is een voordeel voor de mensen die een cosmetische ingreep ondergaan.

Welke problemen lost cosmetische chirurgie op?

Maar het zou jammer zijn als we het bij regelgeving alleen zouden laten.Op deze manier blijven we keurig binnen het huidige credo: ‘U vraagt en wij draaien’. Heel graag zou ik een maatschappelijk debat zien ontstaan over welke problemen we denken op te lossen via cosmetische chirurgie.

Wat vinden we wel acceptabel en wat niet? Vanuit welke redenering?

“Huup, huup, Barbaboobs”

Barbapapa + mamaWe kennen Barbapapa van televisie; hij is roze en heeft een beetje een peervormig lichaam. Het knappe van Barbapapa is dat hij zich in ieder gewenste vorm kan brengen. Een huis, een auto of een glijbaan voor de kinderen, niets is onmogelijk. Vlak voordat hij zichzelf naar een nieuwe vorm verandert roept hij: “Huup, huup, Barbatruc”.

Barbamama is de vrouw van Barbapapa. Ze is zwart van kleur en samen hebben zij zeven kinderen. Als kind verwonderde ik mij dat ook zij zich in elke gewenste vorm en voorwerp kon veranderen, toen vond ik dat enorm fascinerend maar bovenal erg grappig. Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het bij mij twee soorten emoties oproept; enerzijds verbazing en anderzijds jaloezie.

Barbapapa als piano

Al sinds 1973, wanneer zij voor het eerst op televisie verscheen is zij geen spat veranderd. Zij heeft nog exact hetzelfde figuur, geen enkel zichtbaar punt van ouderdom, slijtage verval valt te bespeuren. Het meest verwonderlijk is dat zij zelfs na 7 bevallingen nog steeds geen hangende borsten of striae heeft. Zij zou zelfs het vermogen hebben om als van haar cup A een flinke cup C te maken, in een split second neemt zij gelijktijdig een facelift en maakt haar billen wat voller en het enige wat zij hoeft te roepen is: “Huup huup Barbatruc”. Wie is daar nu niet jaloers op?

Geen truc, maar plastische chirurgie

Er zijn veel volwassenen en zelfs tieners die zich net zoals Barbamama werkelijk laten omtoveren, want niets is onmogelijk in de wondere wereld van de plastische chirurgie. Echter lukt het hen niet door alleen “Huup Huup Barbatruc” te roepen, deze groep wordt geholpen door “Hop, hop doktor d’r bovenop”.

Alhoewel Barbamama het vast nooit zo bedoeld heeft, ze heeft wel duidelijk een trend veroorzaakt. Volgens de inspectie van de gezondheidszorg zijn er in 2012 maar liefst 3400 meer borstvergrotingen, schaamlipcorrecties of buikliposuctie bij tieners uitgevoerd dan het jaar daarvoor. Dit leidt tot een totaal van 15.400 ingrepen in Nederland. Het aantal klinieken dat kinderen behandelt groeit als kool: het zijn er nu 137! In 1 jaar tijd kwamen er 30 klinieken bij. Kinderen zijn een winstgevende doelgroep, en de keuze van het verven van hun haar wordt net zo makkelijk als kiezen voor een plastische ingreep.

Is dit zorgelijk of trekken we misschien over een paar jaar allemaal, net zoals bij de FEBO, onze nieuwe borsten voor een paar euro uit de muur?

Isabelle Plasmeyer

 

Slimme cosmetische chirurgie?

Cosmetische chirurgie

Het NRC besteedde 13 maart jl. twee hele pagina’s aan het Chinese verlangen naar westerse ogen (Helaas alleen te lezen voor abonnee’s) Ook in mijn boek: ‘Psychologie van het uiterlijk’ heb ik een paragraaf geschreven over westerse schoonheidsidealen en cosmetische ingrepen wereldwijd.

De top 5 landen met cosmetische ingrepen zijn:
1. VS
2. Brazilië
3. China
4. Japan
5. Mexico

Nederland staat in deze wereldranglijst op de 24st plaats.

Als we de gegevens ordenen naar de hoeveelheid cosmetische ingrepen per hoofd van de bevolking, dan blijkt Zuid-Korea koploper te zijn.

In het NRC artikel vertelt Mary Wang, een Chinese jonge vrouw die in Nederland woont het volgende verhaal. Een recente rechtszaak was door een man aangespannen nadat hij en zijn vrouw, allebei goodlooking, een lelijke baby hadden gekregen. De man vroeg zich af of hij wel de vader was. Wat bleek? Zijn vrouw had voor 75.000 euro aan cosmetische chirurgie ondergaan voor hun huwelijk. Hij klaagde haar aan wegens bedrog. Hij won en kreeg 90.000 euro schadevergoeding.

Een ander verhaal dat ik gehoord heb, gaat over een vrouw die voordat ze zwanger werd, haar neus liet verkleinen. Ze wilde haar baby niet opzadelen met haar neus.Tja.

Door: Liesbeth Woertman.

Psychologie van het Uiterlijk

Bijeenkomst over cosmetische chirurgie

 

poster lezingDinsdag 19 februari organiseren studenten psychologie een bijeenkomst over cosmetische chirurgie. Deze middag is ook open voor belangstellenden. Wel opgeven van te voren. Ik ga vertellen hoe de waardering van ons uiterlijk tot stand komt. Wie zijn het meest tevreden over hun uiterlijk? Wie voelt zich aangetrokken tot cosmetische chirurgie? Daarna wordt Marijke Helwegen geïnterviewd.

Door: Liesbeth Woertman.

Moeten BN’ers iets kunnen?

Patricia Paay

Patricia Paay

Mensen die veel in de media verschijnen, zijn niet vies zijn van cosmetische ingrepen. Zij verdienen immers hun geld met hun uiterlijk. Ik heb het over modellen, acteurs en presentatrices. Maar waar zijn die zogenaamde bekende Nederlanders anno 2012 bekend om?

Zijn ze bekend omdat we ze zo vaak zien? Wat kunnen ze? Wat is hun gave, hun talent? Nog niet zo lang geleden was iemand een bekende Nederlander vanwege zijn prestaties, zijn bijzondere kwaliteiten. Nu lijkt het onbelangrijk waarom men ‘Bekend’ is. Later als ik groot ben, wil ik beroemd worden.

Wat een leegheid. Sommigen hebben het geluk om ergens in uit te blinken. En soms, worden we daar beroemd mee. Dat is een mogelijk effect van je inspanning, maar zou geen doel op zich moeten zijn.

Neemt cosmetische chirurgie een vlucht, omdat het bestaan van -bekende- mensen steeds leger en betekenislozer wordt? Als het innerlijk er nauwelijks toe doet, kun je immers alleen nog aan je uiterlijk belang hechten.

 

Door: Liesbeth Woertman.

Bron Foto.

Als artsen niet meer denken

De menselijke pop

De menselijke pop

Deze man geeft aan op Ken te willen lijken van Barbie. Hij onderging al 90 operaties. Veel mensen die deze video bekijken, zullen denken, die man is niet helemaal wijs. Wie laat zich nu zo vaak opereren?

Maar toen ik deze site zag, dacht ik vooral die artsen zijn gek. Hoe kunnen zij zichzelf recht in de ogen kijken vanuit de eed die zij hebben gezworen om mensen geen schade te berokkenen? Ik vind het al jammer dat de eerste arts het verlangen om op Ken te willen lijken, gehonoreerd heeft. Maar de 26ste of 49ste of 90ste zou toch helemaal op zijn kop moeten krabben, bladerend in het dossier.

Zou de een na de andere arts nu denken, maar dat kan ik beter? Hij lijkt nog steeds niet goed op Ken? Denken ze wel, voordat ze het mes in een levend mens zetten?
Hoeveel artsen hebben deze man geopereerd? Hoeveel van deze artsen vindt dit een normale ethische manier van werken?

Als dit praktijk is in de cosmetische wereld, wat vindt een cosmetisch arts dan te ver gaan?

 

 

Door: Liesbeth Woertman

Bestaat objectieve schoonheid?

Eternal beauty

Eternal beauty

Ik heb het eerste boek van Liesbeth gelezen en ben het met haar eens dat ons zelfbeeld wordt bepaald door hoe we over onszelf denken. De mening van anderen vormt ons tot wie we zijn. Als iedereen zegt dat je lelijk bent, dan krijg je een negatief zelfbeeld. Omgekeerd: wie zijn hele leven complimentjes krijgt, zal sneller tevreden zijn met zichzelf.

Toch bestaat er volgens mij wel iets als ‘objectieve schoonheid’, al valt dat concept niet in exacte cijfers uit te drukken. De één is simpelweg mooier dan de ander. Schoonheid lijkt te maken te hebben met normaalheid en symmetrie. Alles wat afwijkt van de norm, flaporen, magere mensen, dikkerds, reuzen, dwergen, vinden we minder mooi. Een symmetrisch gezicht en een normale lengte, daar houden we van.

Als mensen wat aan hun “afwijkingen” willen doen, bijvoorbeeld door middel van cosmetische chirurgie, dan kan ik dat mij goed voorstellen. Helaas is er een glijdende schaal te bespeuren van wat afwijkend is. Doodnormale neuzen, standaardschaamlippen, logische lachrimpels, de cosmetische arts snijdt graag de veronderstelde abnormaliteit uit je lijf.

Hebben we tegenwoordig allemaal een afwijking?

Door: Andreas Bouman.