De herfst lijkt nu toch te beginnen. ’s Morgens op de fiets is het wat mistig, bewolkt en de wind voelt koel. Ik fiets in een enorme grote groep door de stad op weg naar de universiteit. Heel veel fietsers rijden door het rood. Veel jonge mensen hebben oortjes in om naar muziek te luisteren en velen hebben hun mobiel in de hand.

In het weekend stond er een artikel in het NRC over een Noors idee genaamd de Helweek. Een week lang geen televisie, smartphone of computer. Iedere morgen om vijf uur op en om tien uur naar bed en alle klussen doen die je al heel lang uitstelt. De nacht van donderdag op vrijdag mag er helemaal niet geslapen worden.

Checken geeft een beloning

Een ander artikel ging over het functioneren van ons brein en de belonende werking van steeds maar op je mail te kijken. Het checken geeft een gevoel dat we weer iets gedaan hebben. Een belonend gevoel.

Maximaal 6 minuten “studeren”?

Maar goed, ik fietste vanmorgen naar de Uithof en kwam onderweg een jonge collega van sociale psychologie tegen. Zij vertelde over het gedrag van studenten die massaal in colleges met hun telefoons spelen. Een recent onderzoek liet zien dat als studenten studeren, zij dat gemiddeld zes minuten doen en dan hun telefoon checken en dan weer zes minuten studeren.

Kennis opdoen versus kennis begrijpen

Een spanningsboog van zes minuten. Ik was er stil van. Ik kan uren lezen en studeren. Ik kan wonen in een boek, maar ja, ik ben dan ook van een andere generatie. Brokjes kennis kunnen we opdoen in zes minuten, maar begrijpen we die kennis dan? Nee. Zes minuten is te kort om je te laten grijpen, om mee te gaan met de redenering van een schrijver. Zes minuten is te kort om een onderzoek goed te bestuderen en echt te begrijpen.

Inzicht rijpt als we heel langzaam en aandachtig lezen. Uit de mist flitst dan ineens een nieuw inzicht op.

Door: Liesbeth Woertman