Al weken sleep ik me door het leven. Ik ben moe bij het opstaan en bij het naar bed gaan en heb een wattenhoofd. De afgelopen week kwam daar een scheurende hoest bij. Donderdagavond uiteindelijk op sterk aandringen van geliefde en vrienden naar de huisarts gegaan. Wat kan die nu doen? Het gaat wel over voordat ik een jongetje ben. Mijn bekende commentaar op liefdevolle aansporingen, om me toch eens te laten onderzoeken.
Onderzoek door een vreemde
Mijn eigen huisarts heeft vakantie en nu moest ik ook nog naar een vreemde. Als een mokkend klein kind doe ik mijn verhaal en ze luistert naar mijn longen. Ze laat me zitten, kijkt me aan en zegt: ‘longontsteking. U moet wel heel gezond zijn dat u tot nu toe aan het werk was. De meesten mensen voelen zich doodziek van een longontsteking.’
Ik lachte een beetje en zweeg.
Weet u waar de apotheek zit?
Ik schrijf u een antibioticakuur voor en volgende week donderdag opnieuw naar uw longen laten luisteren. Weet u wel waar de apotheek zit? Ik lachte en voelde me ongemakkelijk.
‘Gaat u het wel thuis vertellen of neemt u de pillen stiekem in?’ ‘Ik vertel het thuis.’
En met een zwaar gevoel fiets ik naar huis. Longontsteking, longontsteking, longontsteking.
De vrouw van staal is niet meer. Onwennig ga ik door het leven. Wat is het moeilijk om ziek te zijn.
Door: Liesbeth Woertman.
Jaren geleden voelde ik me niet zo goed. In die periode verzorgde ik onderwijs aan de Universiteit van Utrecht. Ik hoestte wat en dacht voor de zekerheid even langs de huisarts. Een longontsteking meneer. Een paar dagen antibiotica en ik had nergens meer last van. Een paar werkgroepen heb ik wel laten overnemen zo van ik ben best wel ziek, maar echt erg was het niet. Toen ik mijn werk hervatte kreeg ik bijzonder veel pretige aandacht; ik had immers een longontsteking gehad. Klinkt wel. Een collega die ik wel eens vluchtig sprak en ook wist dat ik wel eens de kroeg bezocht en goed was van innemen sprak mij aan en vroeg me: gaat het nu weer goed met je? Ja hoor zei ik. Best wel heftig hoor als je een ontwenningskuur moet volgen. Ik keek hem aan en lang niet ad rem genoeg zei ik: Ja best wel heftig!
zoveel mensen, zovele gedragingen.
er zijn er, die minder voelen en als bikkels overkomen. er zijn er, die overgevoelig zijn en bij ieder wissewasje bij de dokter zitten. het is een kwestie van het brein. hoe werkt dat in zulke gevallen? hebben ze een omgeving, die invloed uit kan oefenen? hoe zijn ze opgevoed? waren ze ontvankelijk voor inzichten?
ik weet ook dat mensen moeilijker naar zichzelf kijken, dan naar zichzelf.
er zijn er, die heel knap hulpvaardig zijn, zoals ook ik nogal eens hulp kan bieden. maar nu ik mijzelf dien te helpen, heb ik hulp nodig. dat is een wonderlijke ervaring.
en zo ontdek je, dat geen mens perfect is.
ik aanvaard dankbaar de geboden hulp.