Wij

Thomas

Zondagavond is de enige televisie avond wat mij betreft. Eerst Onze man in Teheran zien. Vrouwen komen in opstand tegen de verplichte hoofddoek door met los haar op straat te gaan staan met hun hoofddoek zwaaiend aan een stok. De vrouwen worden hard aangepakt. De beelden worden gepost op Instagram en gaan de hele wereld over.

Een conservatieve man heeft nu een mobiel en zijn vrouw een rijbewijs maar ook plaatst hij doodsbedreigingen aan de vrouw zonder hoofddoek. Het lijken cosmetische veranderingen of toch niet?

Daarna VPRO Tegenlicht met Compassie als oplossing volgens George Monbiot. Zijn stelling is dat wij nu leven in een wereld van connectiviteit maar eenzamer dan ooit zijn en geestelijk ziek.

Hij benadrukte dat wij leven van verhalen en dat het de hoogste tijd is voor een nieuw, verbindend verhaal. Dat ben ik roerend met hem eens. Maar waar moet dat verhaal over gaan? Een verhaal dat in Syrië gaat leven? In Iran? In Zuid Afrika en Nederland?
Toevallig lees ik het boek van Henk Haenen Ubuntu en Nelson Mandela. Afrikaanse filosofie van verzoening. De Afrikaanse filosofie van het wij.

Mandela zelf zegt hierover: “De spirit van ubuntu, dat diepe Afrikaanse besef dat we slechts mens zijn via de humaniteit van andere menselijke wezens- is geen plaatselijk fenomeen, maar heeft wereldwijd bijgedragen aan onze gemeenschappelijke zoektocht naar een betere wereld.”

De Ubuntu-gedachte dat de mens via de medemenselijkheid van een ander in een gemeenschappelijk ‘wij’ pas tot zijn recht komt, doet me sterk denken aan Emmanuel Levinas. Maar de westerse filosofie van de relatie tot een ander mens als richting voor identiteit, gaat alleen over een ontmoeting tussen twee mensen. Vanuit ubuntu schrijft Haenen dat de ene en de andere mens elkaar ontmoeten, juist door samen te leven.

“Er gebeurt een-en-ander in en via het wij van een drievoudige gemeenschap van levenden, nog levende doden en nog niet geborenen in een vitale verbinding met de krachten van de natuur”. De binding tussen generaties gaat dus voor- en achteruit met de levenden, de doden en de ongeborenen.

Een nieuw verhaal zal in ieder geval meer ‘wij’ dan ‘ik’ bevatten. Daar ben ik heilig van overtuigd.

Eén gedachte over “Wij

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

9 − vier =