Een moedig mens, man of vrouw, noemen we iemand met ballen. Als er tegen je wordt gezegd dat je ballen hebt, dan heb je een groot compliment gekregen. Maar je hoort nooit zo die heeft borsten. Dat is een voedster!

Kijken we naar de oorsprong, naar de wortels van de universiteit, dan zien we dat studenten en docenten een universitas vormden, een gezamenlijk lichaam of corps. Een lichaam dat onafhankelijk was van de kerkelijke macht en van de overheid. Vrouwen waren lange tijd uitgesloten van het hoger onderwijs. Er werkten en studeerden dus eeuwenlang alleen mannen aan een gemeenschappelijk lichaam.

Oudste universiteit van Europa

De mannen die aan een universiteit doceerden verrichten, in symbolische zin, vrouwenwerk en zij waren zich daarvan bewust. Immers, de oudste universiteit van Europa in Bologna, noemde zich Alma Mater, voedster, moeder. De docenten voedden en vormden de geest van hun studenten analoog aan het opvoeden van een kind. Docenten dienden een relatie aan te gaan met hun studenten en hen te voeden met hun kennis en een voorbeeld te zijn als intellectueel, als burger en als mens. Het was de bedoeling, zoals een Oosters gezegde luidt, dat de leerling zijn meester moest eren door hem te overtreffen.

Overproductie en overwaardering van onderzoek

Wat zijn we verdwaald van onze vrouwelijke oorsprong. Wetenschap in transitie vraagt aandacht voor het doorgeschoten rendementsdenken en overwaardering en overproductie van onderzoek en artikelen aan onze huidige universiteiten. Dat is een mooi begin.

Ik  voeg er iets aan toe en vraag iets anders. Laten we teruggaan naar onze vrouwelijke oorsprong. Laten we elkaar en onze studenten weer voeden met kennis en ideeën. Laten we werken aan een gezamenlijk lichaam, een gezamenlijk corps. De beste docenten zijn geen docenten met ballen, maar docenten met borsten. Zij die voeden!

En dat kunnen uiteraard ook mannen zijn.

Door: Liesbeth Woertman.