Zoals vorige week beloofd, schrijf ik ook deze week over het boek borsten van Corien van Zweden en vandaag gaat het over de maakbare borst. In gesprekken over borstamputatie bij borstkanker komt reconstructie heel snel op tafel. Corien schrijft op pagina 208 “In reactie op de mededeling dat ik mijn linkerborst zou gaan verliezen, hoorde ik vaak in plaats van “wat erg” iets geruststellends als “gelukkig kunnen ze tegenwoordig makkelijk een nieuwe borst maken”.

Ik heb nooit geweten dat siliconenimplantaten in de borst, de borst koud laat zijn. Wel had ik al eens iets gelezen over de gevoelsloosheid. Wat lijkt me dat een naar gevoel. Een koude borst zonder gevoel, kan die dan wel jouw borst worden?

Er zijn nog weinig chirurgen die proberen om de zenuwen te herstellen zodat er gevoel in de borst is. Een uitzondering schijnt Stefania Tuinder te zijn. Ik laat haar aan het woord: “Chirurgen zetten alles op alles om de esthetische functie van de borst terug te krijgen, maar het gevoel wordt blijkbaar minder belangrijk gevonden. De methode die ik toepas, kost misschien twintig minuten extra werk en de risico’s zijn nihil. Waarom zou niet iedere chirurg dit proberen?”p. 215

Onthutsend vind ik dit deel van het boek. Esthetiek gaat boven gevoel. Dit lijkt me de kortste samenvatting van van Zwedens boek. Nogmaals borsten zijn geen dingen maar een lichaamsdeel. Ieder aspect van het lichaam wil bewoond worden. Dan voelen we ons prettig. Dan kunnen we rustig zeggen. Dit is mijn lichaam.